ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΜΙΑ.....

Πως μπορείς να είσαι έστω και λίγο αισιόδοξος ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτό το τόπο, όταν βλέπεις γύρω σου να βασιλεύει η ουγκανιά, η ηλιθιότητα και ο σκοταδισμός.

Άνθρωποι πού ουρλιάζουν χωρίς να ακούνε, οχυρωμένοι πίσω από τα αδιαπέραστα τοίχοι της προσωπικής τους ανεπάρκειας, βαυκαλιζόμενοι μιά πνευματικότητα τρισάθλια, λούμπεν παρακμιακού κυνοτροφείου, με σημαία το «όλοι μαζί μπορούμε», ότι πιο απολιτίκ και επικίνδυνο υπάρχει, όπως και το «αριστερά και δέξια το ίδιο είναι, πάνω από όλα η πατρίδα», ένα τσουβάλιασμα πού το λιγότερο υποκρύπτει μιά εθνικιστική ψυχοπαθητική υστερία.

Είναι αυτοί οι τύποι πού νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι οι λόγγοι τα άγρια βουνά και οι δαντελένιες παραλίες, αλλά για τον διπλανό τους δεν τους καίγεται καρφάκι, είναι οι ίδιοι αμόρφωτοι ψευτοανθρωπιστές πού ο ουμανισμός τους εξαντλείται στο στενό πολιτικό τους σινάφι - μαντρί.

Είχα γράψει ότι όπου βλέπεις πολλές σημαίες κράτα μικρή πατρίδα και αυτό είναι πραγματικότητα, είναι σαν το τύπο πού μετά 15 χρόνια γάμου κάθεται από το πρωί μέχρι το βράδυ και λέει πόσο αγαπάει τη γυναίκα του, το σίγουρο είναι ότι αυτός ο τύπος την κερατώνει, όταν αγαπάς κάτι το δείχνεις με τις πράξεις σου, όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Ασε πού προσπαθούν να μας βάλουν σε μια λογική πού μου θυμίζει κάτι δεκάχρονα αγόρια πού ανακαλύπτουν το πουλί τους και θέλουν για αυτοεπιβεβαίωση να την μετρήσουν με το δικό σου, για να σου δείξουν ότι την έχουν πιο μεγάλη, έτσι και οι «πατριώτες» θέλουν να την μετρήσουμε για να μας δείξουν ότι την έχουν μεγαλύτερη τη πατρίδα!

Είναι οι ίδιοι πού πετάνε τα σκουπίδια τους στον κάδο ανακύκλωσης, πού ανοίγουν την πόρτα του αυτοκινήτου τους και αδειάζουν το τασάκι με τα τσιγάρα στο δρόμο, αυτοί πού παρατάνε τα σκουπίδια τους στις παραλίες, πού βγάζουν το σκυλάκι τους να κάνει τα κακά του στο πεζοδρόμιο του άλλου. Είναι οι ίδιοι πού όταν κόβουν τις συντάξεις, λένε εντάξει αλλά δεν με νοιάζει γιατί δεν είμαι συνταξιούχος Είναι αυτοί πού όταν παίρνουν το σπίτι του άλλου, λένε ας πρόσεχε να έκανε τα κουμάντα του. Είναι οι ίδιοι πού όταν ξεπουλιόταν ολόκληρος ο εθνικός πλούτος στους ξένους, μίλαγαν για επενδυτές, κάτι σαν το «καλώς ήρθε το δολάριο»!

Είναι αυτοί πού πιστεύουν ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς θα ζωντανέψει και θα πνίξει στο αίμα τους Μογγόλους, με τη βοήθεια της Παναγίας. Είναι οι ίδιοι πού θεωρούν τον διεθνισμό κάτι σαν το καρκίνο, ενώ δεν μπορούν να καταλάβουν ότι άμα είσαι διεθνιστής είσαι και πατριώτης και το αντίθετο, αλλά σε πλήρη ισορροπία, όταν κάποιο υπερισχύει τότε αρχίζεις να τσαλαβουτάς σε βρώμικα νερά. Είναι αυτοί πού κατηγορούν τις άλλες χώρες για μεγαλοϊδεατισμό, αλλά που οι ίδιοι θα ήθελαν μια Ελλάδα από την Κάτω Ιταλία μέχρι τον Ευφράτη και πάρα πέρα.

Είναι αυτό το είδος ανθρώπων πού συνάντησα κάποτε όταν πήγαινα περπατώντας στην Αθήνα, για τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων, οι οποίοι συζητούσαν ως συνήθως με άναρθρες κραυγές βρίζοντας τον κόσμο που συμμετείχε, ότι είναι άχρηστοι γιατί δεν μπήκαν μέσα στη βουλή να κάψουν ζωντανούς και τους 300.

Τότε σταμάτησα και τους είπα εντάξει εμείς είμαστε άχρηστοι πού κατεβαίνουμε, εσείς πού είσαστε ικανοί γιατί δεν το κάνετε να γίνετε και ήρωες, η απάντηση ήταν ότι αυτοί έχουν οικογένεια και αν το κάνατε εσείς μπορεί και να ακολουθούσαν...

Συνήθως αυτοί είναι οι τσάμπα μάγκες, κότες του κερατά, ακόμα και κάποιοι από αυτούς πού συμμετείχαν βρίσκονταν περιμετρικά κοντά η μέσα σε κάποια καφετέρια μακριά από τα δακρυγόνα, απολαμβάνοντας το καφέ τους, επιδιώκοντας μελλοντικά πολιτικά οφέλη, όπως και οι πρόσφατοι όψιμοι πατριώτες των συλλαλητηρίων και μιλώ για τους διοργανωτές και τους πέριξ από αυτούς, πού αυτό πού έχουν στο κλούβιο τους το κεφάλι είναι να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό φορέα πού θα μαντροποιήσει τα πρόβατα και θα μπορέσουν επιτέλους να αναδείξουν την ετερόφωτη θεοκρατική τους πολιτική αντίληψη μέσα από ένα αχταρμά ιδέων πού μπορεί να περιλαμβάνει από τον Αρη Βελουχιώτη μέχρι τον ηγούμενο της μονής Εσφιγμένου! Καμμία ελπίδα σου λέω.....

Κώστας Γκιώνης

 http://sioualtec.blogspot.gr