ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ !

Η υποδούλωση των ανθρώπων αρχίζει από τις καρδιές τους. Πριν οποιοδήποτε ανθρώπινο εγχείρημα εκδηλωθεί στην απτή διάσταση, η έκβασή του έχει ήδη κριθεί στην διάσταση των Συμβόλων. Το μέτωπο από οποίο η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” ξεκίνησε να…
διεξάγει τον πόλεμό της εναντίον των λαών ήταν το αισθητικό και αμέσως κατόπιν το πολιτισμικό και ήταν εκεί που οι λαοί υπέστησαν και τις πρώτες μεγάλες τους ήττες.
Η αισθητική, συμβολική αντίληψη της οποιασδήποτε κατάστασης, αποτελεί για τους ανθρώπους το κριτήριο για μια πρώτη, άμεση,
θετική ή αρνητική αξιολόγησή της, πριν καν υπεισέλθει – σε δεύτερη φάση, η λογική ανάλυση – που θα επιβεβαιώσει και εδραιώσει στην συνείδησή μας την πρώτη μας αξιολόγηση. Με απλούστερα λόγια, ότι μας πρωτοπεί η καρδιά μας είναι πάντα το σωστό, που η λογική και η εμπειρία θα επιβεβαιώσουν εκ των υστέρων.

Αν λοιπόν οι όποιοι επίδοξοι δυνάστες επιτύχουν, ύστερα από δεκαετίες βομβαρδισμού των πολιτών με αισθητικά σκουπίδια, να αμβλύνουν το αισθητικό τους κριτήριο, τούς καθιστούν κουφούς σ’ αυτήν την πρώτη, την άμεση, την αλάνθαστη ετυμηγορία της καρδιάς τους. Όταν όμως πάψουμε ν’ ακούμε την ίδια μας την καρδιά, αρχίζουμε ν’ αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας, και χάνουμε τελικά την αυτοπεποίθησή μας,. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για την επόμενη επίθεση, που συντελείται στο πολιτισμικό επίπεδο.

Η ουσία της οποιασδήποτε πολιτισμικής παράδοσης, γίνεται κατ’ αρχήν αντιληπτή στον μέσο άνθρωπο κυρίως μέσω των αισθητικών της συμβόλων – μουσικών, θεατρικών, λογοτεχνικών, εικαστικών – μολονότι βέβαια επεκτείνεται πολύ πέραν των συμβόλων. Όταν λοιπόν ο μέσος άνθρωπος έχει πάψει να αντιλαμβάνεται τα αισθητικά σύμβολα, εύκολα απαξιώνει και τις πολιτισμικές παραδόσεις, αρχίζοντας μάλιστα από την δική του. Του φαίνονται ακατάληπτες και αδιάφορες εφ’ όσον – όπως μόλις είπαμε – είναι μέσω των ιδιαίτερων αισθητικών τους συμβόλων που αυτές γίνονται αντιληπτές.

Όταν όμως αποκοβόμαστε από τον πολιτισμό μας κι από το νόημα του πολιτισμού γενικότερα, αποκοβόμαστε κι απ’ όλους εκείνους με τους οποίους τον μοιραζόμαστε, τους γείτονες, τους συμπατριώτες, τους συνανθρώπους μας. Μένουμε απομονωμένοι, δίχως ρίζες, δίχως κανένα συλλογικό παρελθόν και παρόν, έκθετοι, ευάλωτοι μπροστά σ’ ένα μέλλον που οι τύραννοι το ετοιμάζουν ερήμην μας για όλους μας, αλλά που θα πρέπει να το υποστεί ο καθένας μας ατομικά, βγάζοντάς τα πέρα όπως μπορεί, μόνος του.

Στο σημείο λοιπόν όπου το αισθητικό και το και το πολιτισμικό κριτήριο ναρκώνονται, το κοινωνικό και πολιτικό κριτήριο διαστρέφονται, αποκτούν έναν καθαρά χρησιμοθηρικό – με την πλέον εγωιστική απόχρωση – προσανατολισμό. Ο συνειδητός και υπεύθυνος πολίτης, μετατρέπεται σε εύπιστο καταναλωτή και οπορτουνιστή ψηφοφόρο, σε δούλο του απάνθρωπου χρηματοπιστωτικού συστήματος και του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου.

Το παραπάνω ζοφερό σενάριο, που αφορά τον Δυτικό πολιτισμό στο σύνολό του, το είδαμε να παίζεται και στην χώρα μας, κυρίως από τα μέσα του 20ου αιώνα ως τις μέρες μας. Σιγά σιγά, ανεπαίσθητα στην αρχή, όλο και εντονότερα ύστερα, είδαμε την – ούτως ή άλλως από καταβολής ελληνικού κράτους προβληματική – νεοελληνική πολιτισμική πραγματικότητα, να καταλήγει στην σύγχρονη μεταμοντέρνα μορφή της των δύο όψεων, μίας για την “υψηλή κοινωνία” και μίας για τον λαό:

Η πρώτη όψη χαρακτηρίζεται από ένα φάσμα που εκτείνεται από το “σοφιστικέ κιτς” μέχρι την ανούσια, ανέμπνευστη και ακατάληπτη “χρυσή μετριότητα”. Μολονότι υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα και η εμπνευσμένη δημιουργία αναγνωρίζεται ενίοτε ακόμα, το γεγονός πως το κοινό της “υψηλής κοινωνίας” αδυνατεί, σε κάθε περίπτωση, να δει στην πολιτισμική παραγωγή οτιδήποτε άλλο πέρα από χρηματιστηριακές αξίες και status symbols, συμβάλει σημαντικά στο ν’ απαξιώνει ουσιαστικά σήμερα ο λαός τον πολιτισμό σαν “ακατάληπτη περιττή πολυτέλεια”.

Η δεύτερη, η “λαϊκή” όψη, χαρακτηρίζεται από το μαζικό και φτηνιάρικο κιτς. Από κινηματογράφο βίαιο, γλυκανάλατο, αφελή, από τηλεόραση των πρωϊνάδικων, των reality, των soap operas, από θέατρο της πρόχειρης επιθεώρησης, από αθλητισμό “της μπάλας”, από μουσική του σκυλάδικου, της Eurovision, του MTV, από θεοποιημένη μαζική τεχνολογία που παρέχεται με τρόπο που ν’ αποβλακώνει, από αφελές design και από το είδος εκείνο της διαφήμισης που σχεδιάζουν οι ηλίθιοι, που απευθύνονται σε ηλίθιους.

Επιπλέον εδώ έχουμε και την απάτη περί “πολυπολιτισμικής κοινωνίας”: Πρόκειται για έναν ευφημισμό της πολιτισμικής αλλοτρίωσης, για έναν τυχαίο αχταρμά από επιφανειακά, ανούσια, ατάκτως σταχυολογημένα εξωτερικά πολιτισμικά γνωρίσματα κοινωνιών και χωρών που έχουν ήδη αλωθεί από την “Νέα Τάξη Πραγμάτων”. Με στόχο την ολοκλήρωση της πολιτισμικής μας αλλοτρίωσης, οι σύγχρονοι τύραννοι δημιουργούν έντεχνα στον λαό σύγχυση, ανάμεσα σ’ αυτόν το πολιτισμικό δούρειο ίππο και την – αδιαμφισβήτητα πολύτιμη και αναγκαία για την ίδια τη ζωή – παγκόσμια πολιτισμική ποικιλία.

Υπό το κράτος της παραπάνω συντονισμένης και μακρόχρονης πολιτισμικής επίθεσης, συνδυασμένης μ’ εκείνην, ανάλογης έντασης, στο μέτωπο της Παιδείας και ειδικά της Κλασσικής – για την οποία πιστεύω ακράδαντα πως χρειάζονται πρωτοβουλίες ανάλογες μ’ αυτήν που επιχειρείται εν προκειμένω – ο μέσος Έλληνας κατέληξε αρχικά ακαλλιέργητος – συχνά μάλιστα χυδαίος και βάρβαρος – υλιστής, χρησιμοθήρας και παραδόπιστος και στη συνέχεια παθητικός, καταναλωτής – ψηφοφόρος, αδιάφορος, εγωιστής, καιροσκόπος.

Επιπλέον δε, η έννοια της Πατρίδας κατέληξε συνώνυμη με έννοιες απεχθείς όπως “ιμπεριαλισμός”, “φασισμός”, “ρατσισμός” και το καλλίτερο, το πλέον κοινωνικά ευαίσθητο, καλλιεργημένο και υποψιασμένο τμήμα της ελληνικής νεολαίας οδηγήθηκε στον μηδενισμό. Ο ελληνικός λαός απωλέσαμε – σε μεγάλο βαθμό – την ίδια την ψυχή μας. Από εκείνη την στιγμή ήταν επόμενο να αναθέσουμε εν λευκώ την διαχείριση των ίδιων μας των ζωών σε αντιπροσώπους φαύλους και να απολέσουμε και την ελευθερία μας.

Το μερίδιο της ευθύνης της δικής μας, των ανθρώπων του πολιτισμού, για όλ’ αυτά είναι ιδιαίτερα αυξημένο. Κάποιοι, αρκετοί, από ‘μας, εξαργύρωσαν το ταλέντο και τις γνώσεις τους προσοδοφόρα – σε “διασημότητα” και σε χρήμα – βάζοντάς τα στην υπηρεσία της κυρίαρχης ιδεολογίας, της κατανάλωσης δηλαδή που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται σήμερα “life style” και που, ως γνωστόν, “από μηδενικό σε κάνει νούμερο”.

 Οι υπόλοιποι, όσο κι αν αντιδράσαμε, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σ’ αυτή την κατάσταση – καταγγέλλοντάς την, σχολιάζοντας την κριτικά μέσ΄ από την προσωπική μας δημιουργία, την οποία εστιάσαμε εκεί που κρίναμε σωστό αδιαφορώντας για τη “μόδα των καιρών” – αντιδράσαμε ως αυτοεξόριστοι, πάντα ο καθένας μας μόνος του ή έστω συνεργαζόμενος με μικρές εφήμερες ομάδες..

Τ’ αποτέλεσμα της όποιας αντίδρασής μας στην αισθητική και πολιτισμική αλλοτρίωση της κοινωνίας, θα μπορούσε να είναι πολύ σημαντικότερο αν δεν το περιορίζαμε με την εμμονή μας σε ατομικές ή ελιτίστικες λύσεις. Εκεί βρίσκεται κυρίως η ευθύνη μας. Ήρθε η στιγμή να το αλλάξουμε αυτό. Μας επιβάλει να τ’ αλλάξουμε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα – ας μην διστάζουμε πια να πούμε αυτή τη λέξη.

Οι Έλληνες σαφώς δεν είναι χαζοί. Έντιμοι και θαρραλέοι επιστήμονες, μέσ’ από εύστοχες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αναλύσεις τους απεκάλυψαν τις απάτες και τις συνωμοσίες που διεξάγονται σε βάρος της ελευθερίας τους, των ζωών και των περιουσιών τους.

Η αφύπνιση των Ελλήνων στο νοητικό επίπεδο έχει ήδη συντελεστεί σε σημαντικό ποσοστό. Τα ευτυχή γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011, απέδειξαν τουλάχιστον αυτό. Όμως δεν αρκεί. Πρέπει ν’ αφυπνιστούν οι ψυχές, οι καρδιές τα ναρκωμένα από την προπαγάνδα και την κατάθλιψη συναισθήματά τους.

Αν η αφύπνιση περιοριστεί στο νοητικό πεδίο, αν η ψυχή δεν αφυπνιστεί, ο Έλληνας – όπως όλοι οι άνθρωποι – δεν θα μπορέσει να πιστέψει πως μπορεί να ανατρέψει τις καλοστημένες συνωμοσίες που εξυφαίνουν σε βάρος του πανίσχυρα διεθνή συμφέροντα. Για να ολοκληρώσει την αφύπνισή του, ο Έλληνας δεν χρειάζεται πλέον δεδομένα. Έχει όσα του χρειάζονται καθώς και ευφυΐα για να τ’ αξιολογήσει. Πίστη είναι που χρειάζεται!

 

ΠΗΓΗ  

Φωτογραφική σύνθεση από  http://antipetroula.blogspot.com/

Το είδαμε ΕΔΩ