Μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ.
Γιατί τα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ είναι μια από τις πιο ωραίες ταλαιπωρίες που μπορεί να υποστεί ένας μουσικόφιλος
Κάθε μουσικόφιλος της εποχής μας χαζεύει τις αφίσες
των μεγάλων (ευρωπαϊκών) φεστιβάλ με τις ώρες όταν αυτά ανακοινώνουν τα
ονόματα που θα περιλαμβάνουν. Δυστυχώς, η συζήτηση που επακολουθεί για
τους περισσότερους στη χώρα μας είναι είτε «πού θα πήγαινες φέτος αν
μπορούσες;» ή «κοίτα τι φεστιβάλ γίνονται έξω σε σχέση με εδώ».
Το δεύτερο θέμα έχει κορεστεί και δεν νομίζω πως υπάρχει πλέον λόγος περεταίρω ανάλυσης. Ένας συνδυασμός μικρής αγοραστικής δύναμης, γεωγραφικής θέσης, νοοτροπίας/αντίληψης, δυσχερών οικονομικών συνθηκών κλπ, δεν καθιστούν εφικτή την πραγματοποίηση ενός τέτοιου φεστιβάλ στη χώρα μας, ούτε καν λογική τη σκέψη. Για το πρώτο θέμα μπορούμε να το συζητήσουμε λίγο παρακάνω...
Προφανώς, απαιτούνται αρκετά χρήματα και χρόνος, με το πρώτο ειδικά στις ημέρες μας να είναι για πολλούς αποτρεπτικός παράγοντας εξαρχής. Συνήθως, όταν έχεις το ένα διαθέσιμο δεν έχεις το άλλο, αλλά ακόμα κι αν κάποιος καταφέρει να εξασφαλίσει το budget που απαιτείται, δεν σημαίνει πως όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί.
Πέραν αυτών των προφανών παραγόντων, υπάρχουν και κάποιοι «δευτερεύοντες» φαινομενικά, αλλά καθόλου αμελητέοι, τους οποίους πρέπει να λάβει υπόψη του όποιος σκοπεύει να επισκεφτεί ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά, μουσικά φεστιβάλ.
1. Η διαμονή: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κάποιος κατάλυμα (ξενοδοχείο, hostel) κοντά στον χώρο του φεστιβάλ, ειδικά αν επιχειρήσει να το κάνει πχ μετά τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Μόνο που είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίζει κάποιος από τον Οκτώβριο αν θα έχει τη δυνατότητα να κάνει το ταξίδι, ενώ παράλληλα λόγω ζήτησης, το κόστος διαμονής μόνο μικρό δεν είναι.
Έτσι, η πιο πιθανή επιλογή είναι αυτή της διαμονής στο camping, του οποίου η φασαρία και οι πρακτικές δυσκολίες γίνονται όλο και πιο δύσκολες, όσο κάποιος περνάει μια ηλικία. Για παράδειγμα, είναι πολύ πιθανό ξαφνικά μέσα στο βράδυ να πέσει πάνω στη σκηνή σου ένας μεθυσμένος Άγγλος αν βρίσκεσαι στο camping του Download.
Η άλλη επιλογή που έχει κάποιος είναι να επιλέξει ένα κατάλυμα σε απόσταση περίπου είκοσι με τριάντα χλμ μακριά από το φεστιβάλ. Όμως, λόγω του τεράστιου όγκου κόσμου που κινείται, η κίνηση από και προς τον χώρο στάθμευσης είναι αφόρητη. Ειλικρινά, αν είναι να πηγαίνω στο φεστιβάλ για να τρώω την κίνηση του αιώνα επί τρεις ημέρες, προτιμώ να μείνω σπίτι μου.
Επιστρέφουμε λοιπόν στη λύση του camping, όπου οι συνθήκες δεν είναι ακριβώς οι ίδιες με τα Κουφονήσια ή το Ποσείδι φερ' ειπείν. Κι αυτό λόγω του δεύτερου παράγοντα...
2. Η κακοκαιρία: Όταν ανοίγουν οι ουρανοί στην κεντρική ή/και τη βόρεια Ευρώπη, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν θέλει να είναι εκεί. Το έχω ζήσει δυο φορές και δεν θα ήθελα να το ξαναζήσω ποτέ...
Μιλάμε για τόνους λασπουριάς, για ατελείωτα χιλιόμετρα με γαλότσες περπατώντας μέσα σε αυτή και όλες τις δυσκολίες που συνεπάγονται αυτού όταν έχεις να κοιμηθείς μέσα σε σκηνή. Ακόμα και την τελειότερη συναυλία να βλέπεις, όταν έχει συσσωρευτεί τόση κούραση πάνω σου, χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης.
3. Οι επικαλύψεις (clashes): Βλέπεις το lineup και ενθουσιάζεσαι. Βγαίνει το πρόγραμμα και ανακαλύπτεις ότι πολλά ονόματα που θες να δεις παίζουν ταυτόχρονα και τελικά θα δεις σχεδόν τα μισά από αυτά που ήθελες, αφού αναγκαστικά θα θυσιάσεις και κάτι για φαγητό/ξεκούραση μέσα στην ημέρα, συν τον χρόνο που θα χάσεις σε εσωτερικές μετακινήσεις από σκηνή σε σκηνή.
Οπότε, είναι πρακτικά αδύνατο να δεις πάνω από δέκα-δώδεκα ονόματα την ημέρα, ειδικά αν θες να δεις το πλήρες σετ τους. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι το λιγότερο, καθώς όσα βλέπεις σε αποζημιώνουν.
«Και γιατί ξαναπάς τότε;» θα ρωτήσει κάποιος εύλογα, διαβάζοντας τα παραπάνω.
- Διότι, ό,τι και να λέμε η εμπειρία ενός τέτοιου μεγάλου φεστιβάλ είναι κάτι το ξεχωριστό για έναν μουσικόφιλο.
- Διότι, μέσα σε ένα τριήμερο γεμίζεις συναυλιακές εμπειρίες που αρκούν για μια ολόκληρη χρονιά.
- Διότι, σου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσεις καλλιτέχνες, τους οποίους δεν περιμένεις να δεις (όχι σύντομα τουλάχιστον) εδώ.
- Διότι, το μικρό club έχει άλλη μαγεία, αλλά το να βλέπεις μπάντες όπως οι Metallica, οι Maiden, οι Sabbath ή οι System Of A Down να ξεσηκώνουν εκατό χιλιάδες κόσμου προσφέρει κι αυτό μια μοναδική αίσθηση.
- Διότι, σε τέτοια φεστιβάλ χτυπάει η παγκόσμια καρδιά της μουσικής, σου δίνεται η δυνατότητα να συναντήσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να γνωρίσεις μουσικούς ή ανθρώπους της βιομηχανίας και να κάνεις ωραίες συζητήσεις.
- Διότι, πάντα υπάρχει η καλή παρέα που κάνει το ταξίδι ευκολότερο και την εμπειρία πιο διασκεδαστική.
Εν τέλει, μπορεί η εμπειρία του να ζήσεις ένα μεγάλο ευρωπαϊκό φεστιβάλ να μην είναι στην πραγματικότητα όσο ιδανική όσο φαντάζει εξ αποστάσεως και κοιτώντας μια αφίσα, αλλά συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους το σκέφτονται, αρκεί να έχουν υπόψη ότι τα παραπάνω είναι μέσα στο πρόγραμμα. Γι' αυτό όσο καλό κι αν είναι το lineup, προτιμήστε το φεστιβάλ στο οποίο έχετε τις περισσότερες πιθανότητες να έχετε τον καιρό σύμμαχό σας και φροντίστε να κλείσετε τα πάντα όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Η πρώτη φορά είναι το πραγματικό σοκ, άλλα κάθε φορά που φτάνεις στον χώρο αντιλαμβάνεσαι την πραγματική διάσταση του όρου φεστιβάλ.
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη,
http://www.rocking.gr
Το δεύτερο θέμα έχει κορεστεί και δεν νομίζω πως υπάρχει πλέον λόγος περεταίρω ανάλυσης. Ένας συνδυασμός μικρής αγοραστικής δύναμης, γεωγραφικής θέσης, νοοτροπίας/αντίληψης, δυσχερών οικονομικών συνθηκών κλπ, δεν καθιστούν εφικτή την πραγματοποίηση ενός τέτοιου φεστιβάλ στη χώρα μας, ούτε καν λογική τη σκέψη. Για το πρώτο θέμα μπορούμε να το συζητήσουμε λίγο παρακάνω...
Προφανώς, απαιτούνται αρκετά χρήματα και χρόνος, με το πρώτο ειδικά στις ημέρες μας να είναι για πολλούς αποτρεπτικός παράγοντας εξαρχής. Συνήθως, όταν έχεις το ένα διαθέσιμο δεν έχεις το άλλο, αλλά ακόμα κι αν κάποιος καταφέρει να εξασφαλίσει το budget που απαιτείται, δεν σημαίνει πως όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί.
Πέραν αυτών των προφανών παραγόντων, υπάρχουν και κάποιοι «δευτερεύοντες» φαινομενικά, αλλά καθόλου αμελητέοι, τους οποίους πρέπει να λάβει υπόψη του όποιος σκοπεύει να επισκεφτεί ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά, μουσικά φεστιβάλ.
1. Η διαμονή: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κάποιος κατάλυμα (ξενοδοχείο, hostel) κοντά στον χώρο του φεστιβάλ, ειδικά αν επιχειρήσει να το κάνει πχ μετά τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Μόνο που είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίζει κάποιος από τον Οκτώβριο αν θα έχει τη δυνατότητα να κάνει το ταξίδι, ενώ παράλληλα λόγω ζήτησης, το κόστος διαμονής μόνο μικρό δεν είναι.
Έτσι, η πιο πιθανή επιλογή είναι αυτή της διαμονής στο camping, του οποίου η φασαρία και οι πρακτικές δυσκολίες γίνονται όλο και πιο δύσκολες, όσο κάποιος περνάει μια ηλικία. Για παράδειγμα, είναι πολύ πιθανό ξαφνικά μέσα στο βράδυ να πέσει πάνω στη σκηνή σου ένας μεθυσμένος Άγγλος αν βρίσκεσαι στο camping του Download.
Η άλλη επιλογή που έχει κάποιος είναι να επιλέξει ένα κατάλυμα σε απόσταση περίπου είκοσι με τριάντα χλμ μακριά από το φεστιβάλ. Όμως, λόγω του τεράστιου όγκου κόσμου που κινείται, η κίνηση από και προς τον χώρο στάθμευσης είναι αφόρητη. Ειλικρινά, αν είναι να πηγαίνω στο φεστιβάλ για να τρώω την κίνηση του αιώνα επί τρεις ημέρες, προτιμώ να μείνω σπίτι μου.
Επιστρέφουμε λοιπόν στη λύση του camping, όπου οι συνθήκες δεν είναι ακριβώς οι ίδιες με τα Κουφονήσια ή το Ποσείδι φερ' ειπείν. Κι αυτό λόγω του δεύτερου παράγοντα...
2. Η κακοκαιρία: Όταν ανοίγουν οι ουρανοί στην κεντρική ή/και τη βόρεια Ευρώπη, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν θέλει να είναι εκεί. Το έχω ζήσει δυο φορές και δεν θα ήθελα να το ξαναζήσω ποτέ...
Μιλάμε για τόνους λασπουριάς, για ατελείωτα χιλιόμετρα με γαλότσες περπατώντας μέσα σε αυτή και όλες τις δυσκολίες που συνεπάγονται αυτού όταν έχεις να κοιμηθείς μέσα σε σκηνή. Ακόμα και την τελειότερη συναυλία να βλέπεις, όταν έχει συσσωρευτεί τόση κούραση πάνω σου, χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης.
3. Οι επικαλύψεις (clashes): Βλέπεις το lineup και ενθουσιάζεσαι. Βγαίνει το πρόγραμμα και ανακαλύπτεις ότι πολλά ονόματα που θες να δεις παίζουν ταυτόχρονα και τελικά θα δεις σχεδόν τα μισά από αυτά που ήθελες, αφού αναγκαστικά θα θυσιάσεις και κάτι για φαγητό/ξεκούραση μέσα στην ημέρα, συν τον χρόνο που θα χάσεις σε εσωτερικές μετακινήσεις από σκηνή σε σκηνή.
Οπότε, είναι πρακτικά αδύνατο να δεις πάνω από δέκα-δώδεκα ονόματα την ημέρα, ειδικά αν θες να δεις το πλήρες σετ τους. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι το λιγότερο, καθώς όσα βλέπεις σε αποζημιώνουν.
«Και γιατί ξαναπάς τότε;» θα ρωτήσει κάποιος εύλογα, διαβάζοντας τα παραπάνω.
- Διότι, ό,τι και να λέμε η εμπειρία ενός τέτοιου μεγάλου φεστιβάλ είναι κάτι το ξεχωριστό για έναν μουσικόφιλο.
- Διότι, μέσα σε ένα τριήμερο γεμίζεις συναυλιακές εμπειρίες που αρκούν για μια ολόκληρη χρονιά.
- Διότι, σου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσεις καλλιτέχνες, τους οποίους δεν περιμένεις να δεις (όχι σύντομα τουλάχιστον) εδώ.
- Διότι, το μικρό club έχει άλλη μαγεία, αλλά το να βλέπεις μπάντες όπως οι Metallica, οι Maiden, οι Sabbath ή οι System Of A Down να ξεσηκώνουν εκατό χιλιάδες κόσμου προσφέρει κι αυτό μια μοναδική αίσθηση.
- Διότι, σε τέτοια φεστιβάλ χτυπάει η παγκόσμια καρδιά της μουσικής, σου δίνεται η δυνατότητα να συναντήσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να γνωρίσεις μουσικούς ή ανθρώπους της βιομηχανίας και να κάνεις ωραίες συζητήσεις.
- Διότι, πάντα υπάρχει η καλή παρέα που κάνει το ταξίδι ευκολότερο και την εμπειρία πιο διασκεδαστική.
Εν τέλει, μπορεί η εμπειρία του να ζήσεις ένα μεγάλο ευρωπαϊκό φεστιβάλ να μην είναι στην πραγματικότητα όσο ιδανική όσο φαντάζει εξ αποστάσεως και κοιτώντας μια αφίσα, αλλά συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους το σκέφτονται, αρκεί να έχουν υπόψη ότι τα παραπάνω είναι μέσα στο πρόγραμμα. Γι' αυτό όσο καλό κι αν είναι το lineup, προτιμήστε το φεστιβάλ στο οποίο έχετε τις περισσότερες πιθανότητες να έχετε τον καιρό σύμμαχό σας και φροντίστε να κλείσετε τα πάντα όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Η πρώτη φορά είναι το πραγματικό σοκ, άλλα κάθε φορά που φτάνεις στον χώρο αντιλαμβάνεσαι την πραγματική διάσταση του όρου φεστιβάλ.
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη,
http://www.rocking.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου