Ο φασισμός και ο ρατσισμός

Ζούμε σε εποχές που για πολλές χώρες είναι σκοτεινές, για άλλες σκοτεινιάζουν και για όλες πάνε να γίνουν σκοτεινότερες. Ο φασισμός και ο ρατσισμός σηκώνουν πάλι το σάπιο τους κεφάλι και υψώνουν το θανάσιμο χέρι τους - η «μαύρη χειρ» καλείται εκ νέου στα «όπλα».

Οι αστικές δημοκρατίες γίνονται όλο και λιγότερο χρήσιμες στον καπιταλισμό, ο οποίος με τα πολιτικά του ανδρείκελα προχωρά σε όλο και πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης, ανάλογες άλλωστε με την οικονομική τρομοκρατία που ασκεί. Ανδρείκελα στην κορυφή των κοινωνιών και ανδράποδα στη βάση. Αυτές οι κοινωνίες δεν μπορούν να έχουν μέλλον παρά μόνο αν τους το κάνουν ζοφερό. Και αυτό είναι η ειδικότης του φασισμού.

Ο οποίος εμφανίζεται σε δύο επίπεδα με δύο μορφές, πάντα δύσμορφος, αλλά πλέον δίμορφος. Η μία μορφή, η ευδιάκριτη, είναι εκείνη των πεζοδρομίων και των δρόμων, ο κινηματικός φασισμός, ο οποίος προβάλλει χαρακτηριστικά δήθεν αντικαπιταλιστικά, μιας παρενδεδυμένης λαϊκότητας, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για τον απόλυτο υπηρέτη του καπιταλισμού, φορέα του ρατσισμού, της μισανθρωπίας και του τρόμου - όχι μόνον αν πάρει την εξουσία, αλλά και καθ’ όλην την πορεία προς αυτήν, μια πορεία μέσω των υπονόμων, των φόνων και των πάσης φύσεως εγκλημάτων.

Ταυτοχρόνως υπάρχει και ο φασισμός των σαλονιών. Των εξουσιών που με περισσή υποκρισία και, βεβαίως, πολιτική ορθότητα καταγγέλλουν τον φασισμό (και με την ευκαιρία τον κομμουνισμό, μιλώντας για τα «άκρα»), ενώ χρησιμοποιούν τους φασίστες και οπωσδήποτε τους παράγουν, εφαρμόζοντας άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική, την ίδια ακροδεξιά πολιτική που θα εφάρμοζε ο φασισμός αν είχε την εξουσία.

Ενα από τα μεγάλα κόλπα της άρχουσας τάξης, που εκτρέφει τον φασισμό, είναι να ενσταλάζει στις κοινωνίες το σόφισμα ότι ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι έννοιες παράλληλες. Δυστυχώς, το σόφισμα αυτό δέχεται και αναπαράγει το μέρος εκείνο της Αριστεράς που έχει ενσωματωθεί στην παγκοσμιοποίηση και τον «εκσυγχρονισμό», υπηρετώντας προς τούτο την ομογενοποιημένη σκέψη.

Στην πραγματικότητα ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι έννοιες αντίθετες. Το πατριωτικό ΕΑΜ, για παράδειγμα, πολέμησε τους Ναζί στην κατοχή, ενώ οι εθνικιστές συνεργάσθηκαν μαζί τους. Οι εθνικιστές κατέλυσαν την έστω υποτυπώδη αστική μετεμφυλιοπολεμική δημοκρατία, το 1967, οι εθνικιστές επίσης υπήρξαν οι μαριονέτες εκείνων που έκοψαν την Κύπρο στα δύο. Ο εθνικισμός βλάπτει σοβαρά την πατρίδα. Και ο πατριωτισμός σκοτώνει τον εθνικισμό. Οι δύο αυτές αλήθειες αποκρύπτονται συστηματικώς. 

 

Στάθης

e-nikos