Οι παράνομοι και επικηρυγμένοι που έγραψαν Ιστορία

Σπείρες και συμμορίες υπήρξαν στον κόσμο πολλές και ληστές, φυγάδες και παράνομοι άλλοι τόσοι…
Κάποιοι ωστόσο διέθεταν το μαγικό χάρισμα να παραμένουν ασύλληπτοι ή οι πράξεις τους ήταν τέτοιες που τους χάρισαν μια τιμητική θέση στο πάνθεο των μεγαλύτερων ληστών του πλανήτη.
Και απ’ όλους αυτούς τους κακοποιούς, ιδού οι πλέον διαβόητοι…

• Ο «ξυπόλητος ληστής»

Ο κόσμος ήταν ο παιχνιδότοπός του: στα μόλις δύο χρόνια της έκνομης δράσης του, ο Colton Harris-Moore πρόλαβε να κλέψει 5 αεροπλάνα(!), μπόλικα αυτοκίνητα και σκάφη, ενώ δεν έλειψαν φυσικά οι διαρρήξεις σε σπίτια και επιχειρήσεις. Το μόνο πράγμα που δεν κατάφερε ωστόσο να αρπάξει ποτέ ήταν… παπούτσια. Ο «ξυπόλητος ληστής» δικαίωσε το παρατσούκλι του ως το τέλος: όταν οι Αρχές τον συνέβαλαν τελικά στις Μπαχάμες τον Ιούλιο του 2010 (έπειτα από καταδίωξη στη θάλασσα με ταχύπλοα), οι αλυσίδες στους αστραγάλους που του πέρασαν στόλιζαν τα γυμνά του πόδια!
Ο Harris-Moore διέφευγε της σύλληψης από το 2008, ενώ στο σύντομο αλλά ιδιαιτέρως παραγωγικό αυτό διάστημα κατάφερε να ολοκληρώσει με επιτυχία πάνω από 100 ληστείες. Αυτοδίδακτος πιλότος, ο έφηβος φυγάς αντιμετωπίζει πλέον κατηγορίες που θα τον κρατήσουν πίσω από τα κάγκελα για τουλάχιστον 15 χρόνια…

• Jesse James

Ο κακοποιός-θρύλος από το Μissouri και ο μεγαλύτερος αδερφός του, Frank, συμμετείχαν στον αμερικανικό εμφύλιο με τις δυνάμεις του Νότου. Η παράνομη δράση τους ξεκινά το 1864, όταν λεηλατούν ένα τρένο εκτελώντας παράλληλα τους 22 από τους 23 άοπλους συνοδούς της αποστολής. Με το τέλος του Εμφυλίου, τα δυο αδέρφια συνεχίζουν και επεκτείνουν τις έκνομες δραστηριότητές τους και μέχρι το 1881 η αμοιβή για την επικήρυξή τους είχε αγγίξει τα 10.000 δολάρια (νεκροί ή ζωντανοί). Το υψηλό ποσό της επικήρυξης δελέασε τον Robert Ford, μέλος της συμμορίας του Jesse, ο οποίος πυροβόλησε και σκότωσε τον διαβόητο παράνομο. Ο Jesse James παραμένει μέχρι και σήμερα ωστόσο λαϊκός ήρωας, ιδιαίτερα για την άκαμπτη πίστη του στον αμερικανικό Νότο…

• Billy the Kid

Όπως και με πολλούς ακόμα θρύλους της Άγριας Δύσης, ό,τι είναι γνωστό για τον πολυτάραχο βίο του Billy the Kid βασίζεται σε φήμες, ανεπιβεβαίωτες διηγήσεις και λαϊκές δοξασίες. Ο Billy γεννήθηκε λοιπόν μεταξύ 1859 και 1861 και το πραγματικό του όνομα ήταν πιθανότατα William Henry McCarty. Η καριέρα του στο έγκλημα ξεκινά μάλλον «αθώα», με τη σύλληψή του στις 23 Σεπτεμβρίου 1875 επειδή είχε αρπάξει μια λεκάνη με φρεσκοπλυμένη μπουγάδα(!), η εξέλιξή της ωστόσο έμελλε να είναι θεαματική: αλογοκλέφτης στην Αριζόνα, ζωοκλέφτης στο Νέο Μεξικό, ληστής, τζογαδόρος και φονιάς επικηρυγμένων. Μέχρι να τον πιάσουν οι Αρχές, είχε προλάβει να «καθαρίσει» πάνω από 20 ανθρώπους.
Τον Απρίλιο του 1881 ο Kid καταδικαζόταν σε απαγχονισμό (είχε σκοτώσει τον τοπικό σερίφη). Ο δαιμόνιος ψιλόλιγνος κακοποιός με τα στραβά δόντια κατάφερε ωστόσο να αποδράσει από τη φυλακή -σκοτώνοντας τους δύο ένοπλους φρουρούς-, δεν χάρηκε ωστόσο για πολύ τον αέρα της ελευθερίας. Λίγους μήνες αργότερα, ο σερίφης Pat Garrett συνέλαβε τον 21χρονο ντεσπεράντο και τον οδήγησε στη δικαιοσύνη. Ο Billy the Kid εκτελέστηκε στις 14 Ιουλίου 1881…

• Salvatore Giuliano

Γνωστός και ως «σικελός Ρομπέν των Δασών», ο Salvatore Giuliano κατάφερε να γίνει ο διασημότερος κακοποιός σε ολάκερη την ιταλική ιστορία εξαιτίας της γενναιοδωρίας και της αλαζονείας του, αλλά και χάρη σε μια έξυπνη «διαφημιστική εκστρατεία». Ο επιδεικτικός Giuliano ηγούταν λοιπόν μιας στρατιάς 600 ακολούθων που ρήμαζαν τους γαιοκτήμονες, έδιναν τα κλοπιμαία στους φτωχούς κολίγους και μετά αποσύρονταν στα βουνά.
Στα χρόνια της δράσης του, ο Giuliano και η συμμορία του σκότωσαν 100 περίπου αστυνομικούς και 40 πολίτες, ενώ συγκέντρωσαν πάνω από 1 εκατ. δολάρια από 30 και πλέον απαγωγές. Όταν μάλιστα μπήκε στο στόχαστρο του Τύπου και τα πρωτοσέλιδα, ο «ληστής των φτωχών» έστειλε επιστολές στις εφημερίδες καλώντας κυβερνητικά στελέχη σε μονομαχία. Μέχρι και πόλεμο κήρυξε στην Ιταλία! Και ήταν το 1949 όταν μια ομάδα 2.000 ένοπλων αντρών του Νόμου σάρωσε τη Σικελία αναζητώντας τα ίχνη του και κατάφερε τελικά να τον σκοτώσει έναν χρόνο αργότερα…

• Ned Kelly

Ο φυγάς-μύθος και ταυτόχρονα λαϊκός ήρωας της Αυστραλίας Ned Kelly έδρασε τον 19ο αιώνα και έγινε η αφορμή για το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό που γνώρισε ποτέ η αχανής χώρα. Αφού σκότωσε 3 αστυνομικούς στη Βικτόρια, ο Kelly και η συμμορία του έγιναν φυγάδες. Λήστεψαν τράπεζες, έκαψαν μέχρι και τα μητρώα των στεγαστικών δανείων μιας ολόκληρης πόλης και ενέπνευσαν τους Ιρλανδο-Αυστραλούς να στραφούν κατά της κυβέρνησης! Στην τελική μάλιστα μάχη τους με τις δυνάμεις του Νόμου, οι συμμορίτες του Kelly φορούσαν αυτοσχέδια αλεξίσφαιρα γιλέκα αψηφώντας τις σφαίρες των αστυνομικών. Ο Kelly την έφαγε τελικά στο πόδι και συνελήφθη, ενώ λίγο αργότερα κρεμάστηκε στη Μελβούρνη (1880).

• Claude Du Val

Ο φημισμένος γάλλος ληστής του 17ου αιώνα έμεινε στην Ιστορία επειδή αψηφούσε τις νόρμες των ένοπλων ληστειών και δεν κατέφευγε στη βία ποτέ. Δεν χτυπούσε τα θύματά του, τα γοήτευε! Ο θρύλος λέει ότι ο Du Val ήταν σωστός δανδής (τολμηρό, ευφυή και όμορφο τον θέλουν οι περιγραφές), καλοντυμένος και περιποιημένος, εικόνα που ερχόταν σε τραγική αντίθεση με τη συνήθη αναπαράσταση του κλέφτη της εποχής. Ένα από τα θρυλικά περιστατικά (το οποίο απεικονίζεται και στον πίνακα) θέλει τον Du Val να συμφωνεί να κλέψει μόνο τα μισά από γάλλο ευγενή με την προϋπόθεση να χορέψει με τη γυναίκα του! Κι όταν μετά από λαμπρή καριέρα 10 χρόνων συνελήφθη τελικά και απαγχονίστηκε, ένα τσούρμο γυναικών συνέρρευσαν στην κρεμάλα και μονομάχησαν λυσσαλέα για να καταφέρουν να αγγίξουν το νεκρό σώμα του περίφημου Νορμανδού…

• Bonnie και Clyde

Η Bonnie Parker και ο Clyde Barrow, οι κομψοί ληστές που συνδέονταν με έρωτα κεραυνοβόλο, κράτησαν τις ληστείες τους σε μικρό αριθμό, όχι όμως και τη βαρβαρότητά τους: είχαν την τάση να σκοτώνουν ό,τι έμπαινε στον δρόμο τους. Τον Ιανουάριο του 1934 ενορχήστρωσαν μια απόδραση από φυλακές του Τέξας που κατέληξε στον θάνατο δύο φρουρών. Τρεις μήνες αργότερα, σκότωσαν δύο αστυνομικούς κι έναν αγροφύλακα, ενώ απήγαγαν τον τοπικό αρχηγό της αστυνομίας. Και τότε ήταν που η αστυνομική περίπολος του Τέξας ανακοίνωνε επίσημο ανθρωποκυνηγητό για το ζευγάρι των κακοποιών: ο χρόνος τους μετρούσε πλέον αντίστροφα…
Στις 23 Μαΐου 1934 το ζευγάρι έπεφτε νεκρό από καταιγισμό αστυνομικών πυρών, ύστερα από ενέδρα που είχαν στήσει σε βάρος τους. Κι έτσι έληγε μια πορεία 21 μηνών ξέφρενου γλεντοκοπιού και παραβατικής δράσης, που περιελάμβανε ληστείες σε βενζινάδικα, εστιατόρια και τράπεζες.

• Dick Turpin

Συγκρίνεται συνήθως με τον γάλλο προκάτοχό του Claude Du Val, ο βρετανός ληστής Dick Turpin ωστόσο δεν είχε τίποτα κοινό με τον ευγενή και κομψευόμενο Νορμανδό. Ο Turpin περιπλανιόταν στην Αγγλία του 18ου αιώνα σπέρνοντας όλεθρο και καταστροφή: τρομοκρατούσε ανηλεώς γυναίκες που έμεναν μόνες σε απομονωμένες αγροικίες για να του παραδώσουν ό,τι πολύτιμο είχαν. Ο κακοποιός ήταν ικανός για το χειρότερο και το ακόμα χειρότερο! Οι μέθοδοί του περιελάμβαναν απίστευτη βία, ενώ οι παρέες του αποτελούνταν από βιαστές και φονιάδες. Τελικά, κατηγορήθηκε κάποια στιγμή για κλοπή αλόγου και κρεμάστηκε το 1739, όχι βέβαια προτού οργώσει την Υόρκη με μια άμαξα υποκλινόμενος στο μαζεμένο πλήθος…

• Butch Cassidy

Ο Butch Cassidy είχε εμμονή με τα τρένα. Μεταξύ 1896 και αρχών του 1900, αυτός και άλλα 8 μέλη της περίφημης πλέον συμμορίας «Wild Bunch» λεηλάτησαν ντουζίνες από τρένα, με συγκομιδή χιλιάδων δολαρίων. Με τις Αρχές να τους αναζητούν φρενιασμένα, ο Cassidy (πραγματικό όνομα Robert LeRoy Parker) κατέφυγε στη Λατινική Αμερική με τον συνέταιρό του «Sundance Kid». Ο θρύλος λέει ότι είτε σκοτώθηκαν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών στη Βολιβία το 1909 είτε στην Ουρουγουάη το 1911 είτε καθόλου: μια περίφημη εκδοχή του μύθου τους θέλει ζωντανούς στην Αλάσκα να ζουν ήσυχα και ειρηνικά μέχρι το 1930. Το σενάριο της Βολιβίας αποδεικνύεται ωστόσο το πλέον πιθανό, καθώς οι ντετέκτιβ που είχαν βγει στο κατόπι τους ισχυρίζονται με πειστήρια ότι πράγματι σκοτώθηκαν στη χώρα της Λατινικής Αμερικής…

• Vincenzo Peruggia

Για να ολοκληρώσει επιτυχώς τη μεγαλύτερη ληστεία έργων τέχνης της Ιστορίας, ο Vincenzo Peruggia δεν χρειάστηκε ούτε κινηματογραφικές μεθόδους ούτε και προχωρημένα gadgets: έφτανε η υπομονή και η ολιγωρία της αστυνομίας! Το 1911, ο Peruggia κρύφτηκε μια νύχτα στο Μουσείο του Λούβρου κι όταν οι συνθήκες το επέτρεψαν, ξεκρέμασε τη «Μόνα Λίζα» από τον τοίχο και την έκρυψε στην καμπαρντίνα του. Πώς διέφυγε; «Γλίστρησε» ανάμεσα στους φρουρούς και βγήκε από το μουσείο ανενόχλητος. Τόσο απλά! Η ανάκριση του Peruggia δεν αποκάλυψε τίποτα (ο τύπος είχε άλλοθι!) και ο πίνακας παρέμεινε κρυμμένος στο σπίτι του ληστή…
Αφού κράτησε τον πίνακα στην αφάνεια για δύο χρόνια, ο Peruggia κατάφερε να μεταφέρει τη «Μόνα Λίζα» στην Ιταλία. Όταν ωστόσο προσπάθησε να τον πουλήσει, ο γκαλερίστας τον κατέδωσε στις Αρχές. Η «Μόνα Λίζα» εκτέθηκε σε όλη την Ιταλία για έναν ολόκληρο χρόνο πριν επιστρέψει τελικά στο Παρίσι το 1913. Ο Peruggia, που ισχυρίστηκε ότι έκλεψε τον πίνακα από πατριωτικό ζήλο να επιστρέψει το έργο του Ντα Βίντσι στην Ιταλία, εξέτισε ποινή 6 μηνών και αφέθηκε μετά ελεύθερος. Κατατάχθηκε στον ιταλικό στρατό και πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατόπιν παντρεύτηκε και επέστρεψε στη Γαλλία, όπου και διατηρούσε μέχρι τον θάνατό του το 1925 αίθουσα τέχνης!
Πηγή: newsbeast.gr