30. Amorphis - Skyforger
[...]Δε θα γίνουν δυστυχώς ποτέ «arena band», όπως λένε στην Αμερική, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει. Ο δυναμίτης που λέγεται "Skyforger" είναι ικανός να γκρεμίσει πολλές... «αρένες» βεληνεκούς. […] Το "Skyforger" πάντως είναι ένας δίσκος κατασκευασμένος σε πλήρη αρμονία με τα εκπληκτικά φωνητικά του Joutsen, γεμάτος δυνατά riffs και βασικά ένας δίσκος που κάθε κομμάτι έχει να δώσει κάτι, χωρίς να κάνει κοιλιά και σχεδόν χωρίς fillers.[...]
|
|
29. U2 - No Line On The Horizon
[...]Με τη βοήθεια των «διορισμένων» παραγωγών Eno και Lanois, οι U2 έκαναν ηχητική στροφή, όχι "U-Turn", όπως είχαν κάνει από τα '80s στα '90s, αλλά τόση ώστε να ακούγονται ξανανιωμένοι. [...] Ακούγοντας το "No Line On The Horizon", από τα πρώτα κομμάτια έχεις ήδη συνειδητοποιήσει ότι δεν ακούς άλλον έναν τυπικό δίσκο U2 σαν τους δύο προηγούμενους, αλλά κάτι πιο εμπνευσμένο, πιο ώριμο, πιο προσεγμένο, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά.[...]
|
|
28. Lynyrd Skynyrd - God & Guns
[...]Στο σύνολό της η νέα αυτή δουλειά ξεπερνάει κατά πολύ τα standards των δισκογραφικών επιστροφών μεγάλων ονομάτων. Χωρίς fillers αλλά με πανέμορφες δυναμικές συνθέσεις και συναισθηματικές «easy listening» (με την πολύ καλή έννοια του όρου) μπαλάντες, οι Skynyrd δείχνουν δυνατοί 36 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, έστω και με μόλις ένα ιδρυτικό μέλος (Gary Rossington) στην σύνθεσή τους.[...]
|
|
27. Diablo Swing Orchestra - Sing-Along Songs For The Damned And Delirious
[...]Στο δεύτερο κατά σειρά άλμπουμ των Σουηδών έχουμε να κάνουμε με δέκα συνθέσεις avant-garde metal υψίστης ποιότητας. Όλα τα στοιχεία που τους έκαναν τόσο συμπαθείς και ιδιαίτερους τα βρίσκει κανείς σε αφθονία και στο "Sing Along Songs For The Damned & Delirious". Μοιρασμένο και πάλι εξίσου, διατηρώντας τόσο τα avant-garde, όσο και τα metal χαρακτηριστικά του, αρμονικά συνδυασμένα, με τις εναλλαγές μεταξύ τους να είναι εξιδανικευμένα ομαλές και άκρως εντυπωσιακές.[...]
|
|
26. Nile - Those Whom The Gods Detest
[...]Και όπως φαίνεται το φετινό "Those Whom The Gods Detest", έχει όλα τα φόντα για να ορθώσει ανάστημα ακόμα και στο "In Their Darkened Shrines". Τόσο καλός δίσκος είναι. Και αν αναρωτιέστε τι κάνει τον συγκεκριμένο καλύτερο από τους δύο προηγούμενους και εν γένη έναν καταπληκτικό δίσκο, τα μισά τα ξέρετε και τα άλλα μισά όχι.[...]
|
|
25. Gov't Mule - By A Thread
[...]Από παραδοσιακά blues δωδεκάμετρα μέχρι funk και reggae περάσματα, οι Mule αποδεικνύουν ουσιαστικά ότι η μουσική δεν έχει σύνορα και φραγμούς.[…] Tο "By A Thread" αποτελεί άλλη μια υψηλής τέχνης κυκλοφορία από το μουλάρι που συνεχίζει να αποδεικνύει ότι η ποιότητα με επιμονή και δουλειά μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στο «εύκολα» εμπορικό και πρόχειρο[...]
|
|
24. Dream Theater - Black Clouds & Silver Linings
[...]Δεν ξέρω κατά πόσο το "Black Clouds & Silver Linings" θα θεωρείται κλασικό ή ριζοσπαστικό μετά από καιρό, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι Dream Theater συνεχίζουν να προκαλούν τους οπαδούς τους και τους εαυτούς τους, γράφοντας μουσική που ικανοποιεί τους ίδιους και βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι στο γιγάντιο πλέον οικοδόμημα. Αν θεωρείτε ότι οι Dream Theater έχουν να προσφέρουν ακόμα διαμάντια στη δισκογραφία τους, ακούστε το και αφεθείτε χωρίς προκαταλήψεις σε μερικές μαγικές στιγμές που μόνο αυτοί είναι ικανοί να προσφέρουν.[...]
|
|
23. W.E.T. - W.E.T.
[...]Οι επιρροές των Whitesnake, Bon Jovi και Journey μπορεί να φαίνονται σχετικά περιοριστικές πλέον αλλά ο τρόπος που εκφράζονται από τους W.E.T. αποδεικνύουν ότι η πρόοδος μπορεί να κρύβεται πολλές φορές και στην εξαιρετική επανεκτέλεση των όμορφων στιγμών του παρελθόντος, μέσα από μια προοδευτική όμως αισθητική, που εκφράζεται κυρίως από την παραγωγή του album.
[...]
|
|
22. Rammstein - Liebe Ist Für Alle Da
[...]Ποτέ δεν άκουγε κανείς τους Γερμανούς για την καινοτομία στις συνθέσεις τους. Αντιθέτως η σιγουριά πως γνωρίζουν να γράφουν «επιτυχίες» είναι αυτή που τούς καθιστά τόσο αγαπητούς, ενθυμούμενοι πάντα το ότι συνεχίζουν ακόμα να στιχουργούν στην μητρική τους. Αυτό αποδεικνύει και η πρώτη θέση που κατέχει το "Liebe Ist Für Alle Da" στις πωλήσεις δίσκων στη Γερμανία. [...]Αν ο δίσκος αυτός κυκλοφορούσε αντί του "Rosenrot" θα μιλούσαμε για μια συνολική πορεία χωρίς ποιοτική «κοιλιά»[...]
|
|
21. Black Pyramid - Black Pyramid
[...]Doom απτάλικο, γνώριμο μέσα στη διαφορετικότητά του, down tempo αλλά όχι μίζερο κι ενίοτε επικά stonerίζον. Το trio καλπάζει και ο διασκελισμός του είναι τεράστιος, τέτοιος που οι Sabbath, οι Sleep, οι Pentagram και οι High On Fire βρίσκονται σε μια νοητή ευθεία για την πατούσα των Pyramid.[...]Η μετά θάνατον ζωή των Palace είναι οι Black Pyramid, το έτερο ήμισυ του "Into The Maelstrom" είναι το "Wintermute".[...]
|
|
20. Sienna Root - Different Realities
[...]Mπορεί το "Different Realities" να αποδειχθεί πολύ παράτολμο και να παραμείνει για πάντα η «περιέργεια» στη δισκογραφία τους αλλά θεωρώ ότι όσοι έχουν μπει για τα καλά στον κόσμο των Siena Root θα εκτιμήσουν ότι αυτός ο δίσκος αποκρυσταλλώνει στο μέγιστο βαθμό το όραμα τους και πάει ένα βήμα παραπέρα τη μουσική τους.[...]
|
|
19. Pelican - What We All Come To Need
[...]Σε αυτό το δίσκο οι Pelican καταφέρνουν να συνδυάσουν άψογα και με απόλυτα σωστή δομή όλα τα στοιχεία από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, διατηρώντας δηλαδή ακέραιο το post-hardcore ύφος που είχαν στα πρώτα άλμπουμ και EP( "Australasia", "March Into The Sea") με τις βαριές κιθάρες και τα δυνατά σημεία, προσθέτοντας παράλληλα το post-rock χαρακτήρα του "City Of Echoes" και τη μελωδικότητα του[...]
|
|
18. Spiritus Mortis - The God Behind The God
[...]Το "The God Behind The God" είναι ο καλύτερος δίσκος των Φινλανδών και με διαφορά. Ακούγοντάς το, άλλοτε θες να εξομολογηθείς κι άλλοτε να κάνεις καμάκι έχοντάς το ως μουσικό χαλί. Και μέσα σε ολ' αυτά, ακούς και κάτι heavy rock solos που κάνεις το σταυρό σου ανάποδα και με το αριστερό.Ο δίσκος έχει τα φόντα να ανακηρυχθεί ως ο «doom δίσκος της χρονιάς»[...]
|
|
17. Count Raven - Mammons War
[...]Λες και το σουηδικό τρίο είχε πέσει σε χειμερία νάρκη ολ' αυτά τα χρόνια και κάποιο mammούνι του ψιθύρισε στο αυτί πως το doom metal πνέει τα λοίσθια. Αυτό ήταν. Ξύπνησαν πριν από έξι χρόνια και δε βιάστηκαν. Ξέρεις γιατί... Αφουγκράστηκαν, άκουσαν και παρ’ όλο που οι καταδικασμένοι συνάδελφοί τους τα πάνε μια χαρά στην τρέχουσα δεκαετία, χτύπησαν στο τέλος αυτής. [...]O doom δίσκος της χρονιάς – κι ένας εκ των καλύτερων της δεκαετίας - είναι εδώ.[...]
|
|
16. Isis - Wavering Radiant
[...]Ναι, ο δίσκος έχει ακραία σημεία. Ναι, ο δίσκος έχει τις heavy στιγμές του. Δε θέλουμε όμως heavy στιγμές, επειδή οι Isis νοιώθουν πως «πρέπει» να ακούγονται και λίγο ακραίοι. Αυτός ο δίσκος δε βγάζει τη λέξη «θέλω». Αλλά «πρέπει». Και οι Isis πρέπει πλέον να ικανοποιήσουν τους πάντες. Πρέπει να έχουν γυαλισμένη παραγωγή. Πρέπει να προσθέσουν και κάποια επιπλέον ακραία φωνητικά, παρόλο που με την πάροδο των ακροάσεων εξομαλύνονται. Και τέλος, πρέπει τα σκληρά σημεία στις κιθάρες να μην «κόβουν».[...]
|
|
15. Transatlantic - The Whirlwind
[...]Οι Transatlantic όμως, για τρίτη συνεχόμενη φορά καταφέρνουν να γράψουν ένα μεγαλειώδες άλμπουμ και να οδηγήσουν τη «μεγαλομανία» τους σε γόνιμες progressive rock οδούς. Ένας νέος δίσκος, ο οποίος έρχεται μετ' εκπλήξεως να προσφέρει στο κοινό των μεγάλων αυτών μουσικών, μια νέα ολοκληρωμένη πρόταση που λοξοκοιτάζει το παρελθόν της μουσικής αυτής και αφήνει και άλλες υποσχέσεις για το μέλλον [...].Οι Transatlantic επέστρεψαν (σαν ανεμοστρόβιλος, όπως προτείνει και ο τίτλος του άλμπουμ) και το συμφωνικό prog γιορτάζει.[...]
|
|
14. Clutch - Strange Cousins From The West
[...]Επειδή είσαι υποψιασμένος όμως και τι να σου πει μια κριτική τεσσάρων παραγράφων από τη ζωή σου, τα ρέστα σου τα δίνεις στον Αβράμη και τα περισσευούμενα στο παγκάρι του τίμιου Φτωχού[...].Οι Clutch για ακόμη μια φορά έκαναν το καθήκον τους και μας προσέφεραν ένα δίσκο χάρμα ώτων, προς βρώσιν και συμμόρφωσιν. Φάτε τον με τις κουτάλες άφοβα και τελειώνοντας φτύστε και το βρωμοriff του "Minotaur" που ξέμεινε στη γωνία του δοντιού σας.[...]
|
|
13. Riverside - Anno Domini High Definition
[...]Το "Anno Domini High Definition" είναι από αυτούς τους δίσκους, όπως το "Promised Land" ή το "The Art Of Navigating By The Stars", που ξέρεις πως έχουν τόσα να σου πουν και θα σου κρατήσουν τόσο καλή συντροφιά κάποια βράδια...Καλή και ευπρόσδεκτη η διαφοροποίηση και η καινοτομία, αν όμως προτάσσετε τη μελωδία και το συναίσθημα ως χαρακτηριστικά των (prog) ακουσμάτων σας , ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς είναι στη διάθεσή σας[...]
|
|
12. Biffy Clyro - Only Revolutions
[...]Όπως μία όμορφη κοπέλα καταφέρνει και σε κάνει να αποπροσανατολίζεσαι, να μη ξέρεις πως να φερθείς και τι να κάνεις, να τραυλίζεις. Έτσι και το "Only Revolutions" είναι το αμόρε μου. [...].Ποιος όμως να το περίμενε; Η αγαπημένη μπάντα του underground βρετανικού κοινού να είναι στα πρόθυρα τέτοιας παγκόσμιας απήχησης; Ok, κάτι είχαμε ψυλλιαστεί μετά το πανέμορφο "Puzzle" του 2007, αλλά τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το φετινό ξέσπασμα.[...]
|
|
11. Wolfmother - Cosmic Egg
[...]Ο ομότιτλος δίσκος τους πριν από τέσσερα χρόνια γνώρισε αποθεωτικές κριτικές αλλά και καχυποψία, μιας και το «σπρώξιμο» θεωρήθηκε ανασταλτικός παράγοντας στο να αναγνωριστεί η ποιότητα των συνθέσεών του. Μπορεί να σου τη σπάει φυσιογνωμικά ο Andrew Stockdale με την αφάνα και το μπλαζέ του υφάκι, αλλά ρε διάολε μην κλείνεις τα αφτιά σου εξ’ αιτίας του...[...]
|
|
10. John Frusciante - The Empyrean
[...]Στο φετινό "The Empyrean", λοιπόν, ο Frusciante φέρνει τις κιθάρες του σε πρώτο πλάνο και τις βάζει να δακρύζουν σε κοινή θέα, μόνο και μόνο για να κρύψει τη θλιμμένη του φωνή πίσω από αυτές, αλλά και από την '70s παραγωγή, με τα πολλά επίπεδα και τα πολλά μυστικά. Τα «μπουρμπουλιθροsolo» του είναι πάλι εδώ, αλλά δεν είναι πλέον ο αυτοσκοπός.[...]
|
|
09. Joe Bonamassa - The Ballad Of John Henry
[...]Σα να θέλει εξαρχής να μας πείσει για την ωρίμανσή του, ο Bonamassa από το πρώτο κιόλας τραγούδι εντυπωσιάζει και όχι μόνο με την, ούτως ή άλλως, αξιοπρόσεκτη τεχνική του στην κιθάρα. Η ομώνυμη του δίσκου σύνθεση, ένα νότιο blues κομμάτι, θα μείνει τελικά πιο έντονα στο μυαλό για την παράτολμη παραγωγή του, όπου, πέρα από τα εφέ αλυσίδων που διακριτικά τοποθετούνται στο φόντο, ξεχωρίζει η προσθήκη ορχήστρας (!) με λογική "Kashmir". [...]
|
|
08. Mono - Hymn To The Immortal Wind
[...]Με downtempo, ως επί το πλείστον, μελαγχολικές ορχηστρικές συνθέσεις, μας ταξιδεύουν σε έναν άλλο κόσμο και παίζουν με την ψυχολογία μας λες και είναι κομπολόι. Σε κομμάτια όπως το "Pure As Snow" πιάνεται η καρδιά σου λες και βλέπεις ξανά τις τελευταίες σκηνές του "Χορεύοντας Στο Σκοτάδι", ενώ λίγα λεπτά αργότερα, στο "The Battle To Heaven", χαμογελάς λες και τράβηξες τέταρτο άσσο στην τελευταία μοιρασιά.[...]
|
|
07. Muse - The Resistance
[...]Tο "The Resistance", είναι ένας δίσκος που οφθαλμοφανέστατα αποτελεί απόγονο του "Black Holes And Revelations" και δύσκολα θα μπορούσα να ξεχωρίσω έναν από τους δύο στην παρούσα φάση. Δίκαια θεωρείται ήδη ο πιο πειραματικός τους δίσκος, τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο. Η ουσία είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ακόμα δίσκο αντάξιο του hype που ακολουθεί εδώ και μερικά χρόνια τη χαρισματική τριπλέτα.[...]
|
|
06. Dredg - The Pariah, The Parrot, The Delusion
[...]Oι Dredg έχουν συνηθίσει το κοινό τους σε concept δίσκους, οι οποίοι ναι μεν καταπιάνονται με ενδιαφέροντα θέματα και πρωτότυπα, αλλά για τους περισσότερους νόημα έχει η μουσική. Και η μουσική και σε αυτό το άλμπουμ, σε κομμάτια όπως το "Information" ή το "Ireland" και το "Gathering Pebbles", δημιουργεί συναισθήματα και εικόνες οικείες, κάτι που οι Dredg ξέρουν να προσφέρουν με μαεστρία και δημιουργικότητα σε κάθε τους κυκλοφορία.[...]
|
|
05. The Protomen - Act II: The Father Of Death
[...]Οι Protomen με το συγκεκριμένο άλμπουμ έπραξαν ιδιοφυώς και με μεγάλη ικανότητα και αυτό γιατί κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που συνδυάζει τόσα πολλά είδη και επιρροές, που σίγουρα δε χάνει σε τίποτα και οδηγεί σε ένα ταξίδι στην εποχή '85-'90 και γι' αυτό και μόνο μπορούμε να πούμε ότι πέτυχαν πλήρως το σκοπό τους, ως ρετρό στην ουσία μπάντα. Όχι φυσικά μονάχα για τη μουσική έκφραση του άλμπουμ, η οποία εν ολίγοις είναι... απροσδιόριστη, αλλά για τα συναισθήματα που γεννάει και τις ωραίες αναμνήσεις. [...]
|
|
04. Baroness - Blue Record
[...]Το “Blue Record” είναι ένα καλογραμμένο και απολαυστικό άλμπουμ, το οποίο ναι μεν συνεχίζει να φέρνει στο μυαλό τις πιο mid tempo στιγμές των Mastodon, αλλά επίσης έχει ή προσπαθεί να αποκτήσει το δικό του χαρακτήρα[…].Τα υλικά για το νέο άλμπουμ είναι τα ίδια, η τεχνοτροπία πιο εμπειρική και συνολικά στην παλέτα που κυριαρχεί πλέον το μπλε χρώμα, οι Baroness χρησιμοποιούν την ελευθερία που τους παρέχει η τέχνη τους, ώστε να «ζωγραφίσουν» τον κορυφαίο μέχρι στιγμής πίνακα της συλλογής τους[...]
|
|
03. Alice In Chains - Black Gives Way To Blue
[...]Το τρίπτυχο του δίσκου είναι έμπνευση - συναίσθημα - σεβασμός. Τα riff είναι εδώ, αυτά που κάποτε λάτρεψε και ο ίδιος ο James Hetfield, το χαρακτηριστικό δίπολο των φωνητικών στο μοντέλο των οποίων μεγαλούργησαν οι System Of A Down επίσης, ο πεσιμισμός και η εσωστρέφεια της σκηνής του Seattle της δεκαετίας του '90 είναι εδώ πιο πειστικά σε σχέση με ό,τι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Τι άλλο μπορεί να θέλει κάποιος για να πειστεί;[...]
|
|
02. Mastodon - Crack The Skye
[...]Μύρισε το χαρτί του, χάιδεψέ το, συγκεντρώσου, άκου, διάβασε. Αξίζει τέτοιας περιποίησης, όπως άξιζε και το ρίσκο που πήραν οι Mastodon με το "Blood Mountain". Στενοχώρησαν τους «παλιούς» και με το "Crack The Skye" ενδεχομένως να τους θλίψουν ακόμα περισσότερο κι από την άλλη κέρδισαν και θα κερδίσουν πολλούς νέους οπαδούς. Παράπλευρες απώλειες εν καιρώ ειρήνης. Το "Crack The Skye" δεν έχει ούτε μισό γραμμάριο περιττού λίπους επάνω του. Είναι just. Είναι το δικό τους "Black Album"[...]
|
|
01. Crippled Black Phoenix - 200 Tons Of Bad Luck
[...]Oι Crippled Black Phoenix προσέφεραν ένα μουσικό έργο, το οποίο θα φιγουράρει στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς και εν καιρώ θα αποτελεί σημείο αναφοράς και για αυτούς και για πολλούς ακόμη, οι οποίοι θα βρουν κάποιο κίνητρο να αγγίξουν έστω λίγη από τη λάμψη του. Ένα μουσικό έργο που απευθύνεται πρώτα απ' όλα σε μουσικόφιλους και έπειτα σε οπαδούς κάποιας συγκεκριμένης σκηνής. Ένα soundtrack που ταξιδεύει, μαγεύει και μετατρέπει τους δημιουργούς από φιλόδοξους σε καταξιωμένους πρωταγωνιστές.[...]
Πηγή του άρθρου απο το rocking.gr
http://www.rocking.gr/article6814.php
|
|
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου