Αντιμετωπίζοντας την κρίση
Οι αντιδράσεις ποικίλουν με ακραίες
εκείνες, όπου κάποιοι επέτρεψαν στη κρίση να τους σαρώσει κυριολεκτικά
σαν ένα τσουνάμι. Μη μπορώντας ν’ αντέξουν την απώλεια τη σχετιζόμενη
με την ύλη, ‘αφάνισαν’ τον εαυτό τους. Του επέβαλαν τη μέγιστη
τιμωρία αφού δεν μπόρεσαν να φανταστούν τον εαυτό τους και την
οικογένειά τους σ’ ένα άλλο πλαίσιο απ’ αυτό που μέχρι τότε ζούσαν.
Βέβαια, κάτι πιο ύπουλο με την έννοια της ασυνείδητης επιλογής, είναι να «τιμωρούμε»
κάθε μέρα τον εαυτό μας με υπερβολικές ανησυχίες και αδιέξοδα που
ζητούν απαιτητικά λύσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να βρούμε άμεσα. Λόγου
χάρη, ξυπνώ μέσα στη νύχτα κι αναρωτιέμαι πως θα πληρώσω τον τάδε
λογαριασμό χάνοντας ώρες σημαντικού ύπνου (σα να υπήρχε μεγαλύτερη
πιθανότητα έτσι να βρω τα χρήματα).Ευτυχώς, ο άνθρωπος είναι επιδεκτικός παιδείας καθ’ όλη την πορεία του, με την προϋπόθεση βέβαια ότι το επιθυμεί.
Ένα πολυχρηστικό εργαλείο ζωής που έχω δει να δουλεύει τόσο σε προσωπικό αλλά κυρίως σε θεραπευτικό πεδίο είναι το να εκφράζομαι. Δηλαδή να νιώθω ότι μπορώ να πω αυτό που βιώνω χωρίς λογοκρισία, να είμαι αποδεκτός/η και στο τέλος να μένω με την αίσθηση ότι ο άλλος με ακούει πραγματικά. Καλό είναι ν’ αναζητούμε τέτοιου είδους επικοινωνία και να γινόμαστε τέτοιου είδους ακροατές.
Επίσης ακραία τάση, είναι να μιλούμε μόνο για τα εν λόγω προβλήματα ‘βαμμένοι’ στην αρνητική συναισθηματικότητα. Σαν ένα ντόμινο το ένα βάσανο διαδέχεται το άλλο κι η καθημερινότητα φαίνεται να κυλά μ’ ένα σκεπτικό φαύλου κύκλου.
Μέτρα ανακούφισης
Μια πολύ απλή άσκηση καταρχάς:
Στο τέλος της ημέρας αλλά και στο τέλος της εβδομάδας σκέψου και καλύτερα γράψε τι θετικό βίωσες, με βάση τα δικά σου δεδομένα. Ο βαθμός επιτυχίας σου θα μεγαλώνει όσο περισσότερο αναγνωρίζεις και εκτιμάς μικρές πτυχές ζωής τόσο διαφορετικές, όπως από το να δεις έναν υπέροχο ουρανό μέχρι το ότι ‘αγκαλιάστηκες με το παιδί σου’ (κι αυτό ήταν θαυμάσιο) ή ότι είχες έναν ξεκούραστο ύπνο. Πραγματικά, τίποτα δεν είναι δεδομένο και δεν υπάρχει εγγύηση για κανέναν ότι αυτό που ζει σήμερα θα το ζήσει και αύριο.
Από την άλλη, οι άνθρωποι τείνουμε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα ένα πρόβλημα, όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε ένα βαθμό υποκειμενικού ελέγχου πάνω του παρά, όταν είμαστε έρμαιο του. Έχει σημασία, λοιπόν, αν αξιολογούμε τη τρέχουσα οικονομική μας κατάσταση, σαν απειλή που δεν μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε ή σαν πρόκληση που η ζωή μας καλεί να διαχειριστούμε. Ενίοτε και παραδόξως, αποκτούμε καλύτερο έλεγχο της ζωής μας, όταν απαλλαχτούμε από την ανάγκη μας για έλεγχο πάνω σε γεγονότα. Η φυσική μας τάση, συμβατή με την ανθρώπινη επιβίωση είναι να επιζητούμε την ασφάλεια, όμως το να επιδιώκουμε πιεστικά την εξασφάλιση, μόνο πηγή άγχους και μόνιμης ανασφάλειας μπορεί να γίνει.
Αντί αυτού, όσο μεγαλύτερη δέσμευση επιδεικνύουμε στη ζωή, ικανότητα ν’ αναλαμβάνουμε τα καθήκοντα και τις αντιξοότητες που μας προστάζει το παρόν, όσο πιο αποφασισμένοι είμαστε να αποδεχόμαστε τις καταστάσεις, όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι, τόσο αποτελεσματικότερα σχέδια δράσης θα διαπραγματευτούμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Διώχνουμε το φόβο που προξενεί η περιρρέουσα αβεβαιότητα των προσωπικών ή κοινωνικών περιστάσεων, αναζητώντας ευκαιρίες για ανάπτυξη, καθώς και τρόπους ν’ εξισορροπούμε τις καταστάσεις που δεν αλλάζουν, αποφεύγοντας να βυθιστούμε στην αυτολύπηση.
Εξάλλου αν αναλογιστούμε επί της ουσίας ότι η αξία ενός ανθρώπου δεν ορίζεται από αυτά που κατέχει αλλά απ’ αυτά που υιοθετεί και δημιουργεί μέσα του κι εδώ ο πλούτος έχει άλλα ζύγια.
Βέβαια, μπορούμε να επιλέξουμε το νόημα στη ζωή μας να έρχεται μέσα από μια μόνο οδό. Τι θα συμβεί όμως, όταν αυτή γκρεμίζεται; Ευτυχώς, η ανθρώπινη φύση και εμπειρία εκφράζεται πολυδιάστατα και είναι σημαντικό ο καθένας να βρίσκει τους δικούς του τρόπους αυτορρύθμισης και αυτοέκφρασης που τον προάγουν τόσο στην υγεία (σωματική-ψυχική) όσο και στη ζωή. Αυτό είναι δυνατό να περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος επιλογών, ανάλογα το άτομο και τη ζωή του, όπως επένδυση χρόνου στην οικογένεια, στις φιλίες, ή σ’ ένα νέο επαγγελματικό πεδίο, σ’ ένα χόμπι, στην άσκηση ή στη χαλάρωση.
Εν τέλει, αν η ικανοποίηση είναι η τροφή της ψυχής, είναι καλό να μη συλλέγεται πολύ δύσκολα ούτε ν’ αποτελείται μόνο από ένα ‘καρπό’ ακόμα κι αν υπάρχει ο ισχυρισμός ότι αυτός είναι ο καλύτερος.
http://blog.vrisko.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου