ΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ

  

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 50 όταν ένας Αρμένης, βλέποντας πόσο δουλευταράς ήταν ο 30χρονος Λευτέρης (ορφανός από τα 7 και στη βιοπάλη από τα 15), γύρισε και του είπε «Παλικάρι, θα σου δείξω ένα προϊόν με το οποίο θα θρέψεις τη φαμίλια σου».

Και, κάπως έτσι, του έδειξε πως να φτιάχνει σουβλάκι…

Εκείνος, πολυμήχανος και εφευρετικός, πήρε στην αρχή το παιδικό καροτσάκι του, τότε 3χρονου, γιου του, έβαλε μέσα σε ένα κουβούκλιο μια παγοκολόνα για να διατηρεί το κρέας, τη ντομάτα και το κρεμμύδι, έβαλε από πάνω μια ψησταριά που είχε φτιάξει ο ίδιος και βγήκε να πουλήσει στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης.

Τρία χρόνια αργότερα το σουβλάκι του ήταν τόσο δημοφιλές που κατάφερε να ανοίξει το δικό του -ιστορικό πλέον- μαγαζί στην Ομήρου, κερδίζοντας, με την πάροδο του χρόνου, το προσωνύμιο ο «πρύτανης» του σουβλακιού.

Σήμερα, 60 και πλέον χρόνια μετά, ο Λευτέρης παραμένει μια βαθιά οικογενειακή επιχείρηση, στην οποία δουλεύουν οι δυο γιοί του Λευτέρη και τα παιδιά τους και οι οποίοι έχουν φροντίσει να διατηρήσουν το -εξαιρετικό προϊόν τους- ίδιο και απαράλλακτο.



Μια αυθεντικότητα που δύσκολα βρίσκεις σήμερα και που μαζί με τη γεύση της φέρνει μια ολόκληρη ιστορία και κουλτούρα. Και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος, που μέχρι σήμερα το σουβλάκι του Λευτέρη έχει τόσο μεγάλη επιτυχία.

Η συνταγή απλή. Το τυλιχτό δεν περιέχει μέσα τζατζίκι, σως, κλπ όπως θέλει η μοντέρνα σχολή. Ακόμη και αν το παραγγείλεις με καλαμάκι, μπιφτέκι, κεμπάπ ή λουκάνικο, ο Λευτέρης (ο εγγονός), θα στο φτιάξει με ντομάτα, κρεμμύδι, μαϊντανό και αλατοπίπερο. Μια βασική και απλή μορφοποίηση του τυλιχτού, που όσο απλή και αν φαντάζει, επιτρέπει στο καλά ψημένο και εξαιρετικής ποιότητας κρέας να αναδείξει τη γεύση του.




Επιπλέον, δεν πρόκειται να βρεις ούτε κατά διάνοια ντονέρ ή γύρο. Ο κυρ Κώστας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Θα σου πω αυτό που θυμάμαι ότι είπε ο παππούς Λευτέρης σε ένα παλιό πελάτη που τον ρώτησε γιατί δεν βάζει ντονέρ. Η απάντησή του ήταν απλή, καθαρή και τίμια: «Δεν βάζω γιατί εδώ τρώνε τα εγγόνια μου».

Η πίτα

Η πίτα του Λευτέρη θεωρείται από τις καλύτερες στην Ελλάδα και όχι άδικα. Το αισθητικό αποτέλεσμα δεν βασίζεται μόνο στην όμορφη εμφάνιση, αλλά και στην φρέσκια, αυθεντική γεύση.

Η διατήρηση της γευστικής ποιότητας της πίτας χαρακτηρίζει όλη τη φιλοσοφία του ψητοπωλείου, γι’ αυτό δεν θα βρείτε μέσα στο σουβλάκι τζατζίκι, σως, σάλτσες ή άλλο υγρό στοιχείο.

Εδώ και 60 χρόνια ψήνονται αλάδωτες στα κάρβουνα και έρχονται κατευθείαν από το εργαστήριο Αλεξάκη που, λίγο-πολύ, χρονολογείται από την ίδια εποχή με τον «Λευτέρη». Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα βρείτε το μαγαζί ανοικτό ποτέ τις Κυριακές, καθώς το εργαστήρι που τις παράγει είναι κλειστό. 

 

 

  Αναρτήθηκε από τη Συντακτική ομάδα του Kataggeilte