ΠΟΙΗΣΗ

 

   Φωτό: P. Jamet

Δεν είσαι η ηλικία σου,ούτε το νούμερο των ρούχων σου.

Δεν είσαι ένα νούμερο στη ζυγαριά,ή το χρώμα των μαλλιών σου.

Δεν είσαι τ’όνομά σου,ή τα λακκάκια στα μάγουλά σου,

είσαι όλα τα βιβλία που διάβασες και όλα τα λόγια που είπες,

είσαι η βραχνή πρωινή σου φωνή και όλα τα χαμόγελα που προσπάθησες να κρύψεις,

είσαι ίδιος η γλύκα του γέλιου σου,και όλα σου τα δάκρυα,

είσαι τα τραγούδια που λες δυνατά,όταν ξέρεις ότι είσαι ολομόναχος,

είσαι τα μέρη στα οποία βρέθηκες και εκείνο, το μοναδικό, που αποκαλείς “σπίτι”,

είσαι τα “πιστεύω” σου και οι άνθρωποι που αγαπάς,

είσαι οι φωτογραφίες στο υπνοδωμάτιό σου και το μέλλον που ονειρεύεσαι,

είσαι φτιαγμένος από τόση ομορφιά αλλά φαίνεται ότι το ξέχασες,

τη μέρα που αποφάσισες πως σε ορίζουν όλα εκείνα που δεν είσαι!

Ποίηση, Erin Hanson, Not

Ακολουθεί ένα τραγούδι από μία μεξικάνα τραγουδίστρια που τραγουδά για όλες τις κακοποιημένες και δολοφονημένες γυναίκες στο Μεξικό και σε όλο το κόσμο.

Οι στίχοι μιλάνε για την ενδοοικογενειακή βία, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες.

Στίχοι
Ας σειστεί το κράτος, οι ουρανοί, οι δρόμοι

Ας τρέμουν οι δικαστές κι οι ανακριτές

Σήμερα μας ταράζουν οι γυναίκες την ηρεμία

,
μας έσπειραν τον φόβο, μεγάλωσαν τα φτερά μας

Κάθε λεπτό, κάθε εβδομάδα

Φίλες μας κλέβουν, σκοτώνουν αδερφές μας

τα σώματα τους καταστρέφουν, εξαφανίζουν

Μην ξεχνάς τα ονόματά τους, σε παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε

Για όλες τις συντρόφισσες που διαδηλώνουν για τη μεταρρύθμιση

Για όλες τις κοπέλες που μάχονται στη Σονόρα

Για τις ηγέτιδες που μάχονται στην Τσιάπας

Για όλες τις μανάδες που ψάχνουν στην Τιχουάνα

Τραγουδάμε χωρίς φόβο, ζητάμε δικαιοσύνη

Φωνάζουμε για κάθε εξαφανισμένη

Ν' αντηχήσει δυνατά: "Μας θέλουμε ζωντανές!

Να τσακιστεί με δύναμη η γυναικοκτονία!"

Βάζω σε όλα φωτιά, διαλύω τα πάντα

Αν κάποιος τυχαίος τα μάτια σου κλείσει

τώρα τίποτα δε με σωπαίνει, όλα πια περισσεύουν

Αν μία αγγίξουν, όλες μαζί απαντάμε

Είμαι η Κλαούντια, είμαι η Εσθέρ κι είμαι η Τερέζα

Είμαι η Ίνγκριντ, είμαι η Φαβιόλα κι είμαι η Βαλέρια

Είμαι το κορίτσι που πήρες με τη βία

Είμαι η μητέρα που τώρα κλαίει για τις νεκρές της

Κι είμαι εκείνη που θα σε κάνει να πληρώσεις

Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη!

Και τρέμει στα σπλάχνα της η γη

στον βρυχηθμό της αλληλεγγύης για αγάπη

http://sioualtec.blogspot.com

Κόσμος

Επιμέλεια Χρύσα Κακατσάκη