Ο.Η.Ε. ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Στη δεκαετία του 1960, ήμουν ένας ενημερωμένος, αλλά αφελής προπτυχιακός φοιτητής, και θυμάμαι ότι ήμουν στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και συζητούσα με τον πρόεδρο του Τμήματος Χημείας, καθηγητή Charles C. Price. Μου είπε ότι ήταν πρόεδρος των United World Federalists και ρώτησε αν ήξερα τι είναι αυτή η οργάνωση. Όταν είπα όχι, απάντησε ότι πίστευαν σε μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα έβγαινε μέσα από τον ΟΗΕ. 

Δεν είχα ποτέ ακούσει κανείς να προτείνει αυτή την ιδέα πριν. Για μένα, τα Ηνωμένα Έθνη ήταν ένας φιλανθρωπικός οργανισμός αφιερωμένος στην άσκηση πιέσεων προς την παγκόσμια κοινότητα προς την κατεύθυνση της ειρήνης και στη λειτουργία φιλανθρωπικών προγραμμάτων που θα βοηθήσουν τους αγωνιζόμενους φτωχούς λαούς του κόσμου. Φανταζόμουνα τον ΟΗΕ ως ένα είδος φιλανθρωπικής ΜΚΟ σε παγκόσμια κλίμακα. 

 Πώς θα προέκυπτε το όραμα της καθηγητή Price για μια νέα παγκόσμια κυβέρνηση; Αν και υπήρχε ένα σοσιαλιστικό νήμα στο ιδρυτικό τους έγγραφο, τα Ηνωμένα Έθνη σχηματίστηκαν με βάση το όραμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρουσιάστηκε στην «Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (UDHR), η οποία καθόρισε ότι τα δικαιώματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την πρόοδο της παγκόσμια κοινότητας και αποτελούν το στυλοβάτη για την ανύψωση της ανθρώπινης ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του ατόμου. 

Το έγγραφο UDHR ακολούθησαν πολλά καταπληκτικά έγγραφα που παρουσίαζαν τα δικαιώματα ως κεντρική ιδέα του μετα-φεουδαρχικού κόσμου: τη Δήλωση (ή νόμο) των Δικαιωμάτων του 1689, την Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας με τη σημαντική και ισχυρή επιβεβαίωση των αναφαίρετων φυσικών δικαιωμάτων, τον ισχυρό Αμερικανικό Νόμο για τα Δικαιώματα που θεσπίστηκε το 1791, και τη Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789). 

 Η λέξη "δικαιώματα" ("rights") εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε πρόταση του συνολικά 1869 λέξεων εγγράφου του ΟΗΕ. Το έγγραφο έχει κυριολεκτικά εμμονή με τα δικαιώματα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις από τη χρήση των δικαιωμάτων που όλοι γνωρίζουμε. 

Στο άρθρο 3, αντί των αναφαίρετων δικαιωμάτων της «ζωής, της ελευθερίας και της επιδίωξης της ευτυχίας» που βρίσκονται στην Αμερικάνικη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, ο ΟΗΕ δηλώνει το δικαίωμα όλων σε "ζωή, ελευθερία και ασφάλεια του ατόμου". Υπονοούν ότι η ασφάλεια θα φέρει την ευτυχία; Ή μήπως υπονοούν ότι η ευτυχία είναι πάρα πολύ εφήμερη αξία και πολύ «δυτική»; 

Ίσως περισσότεροι παγκόσμιοι στόχοι επιβίωσης χρειάζονται περισσότερο. Βλέπουμε μια επανάληψη στοιχείων που βρίσκονται στο αμερικάνικο Bill of Rights, όπως η καταδίκη της σκληρής και ασυνήθιστης τιμωρίας (άρθρο 5), η δέουσα διαδικασία (άρθρα 6,7,8,9,10,11,14,17), η παράνομη αναζήτηση και η κατάσχεση (Άρθρο 12) και η ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι (άρθρα 19, 20). 

Υπάρχουν όμως νέα δικαιώματα τα οποία, ήδη από το 1945, δείχνουν το δρόμο προς την παρέμβαση του ΟΗΕ στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Σε όλο το έγγραφο, διακηρύσσουν το δικαίωμα σε τρόφιμα, ρουχισμό, ιατρική περίθαλψη, κοινωνικές υπηρεσίες, παροχές ανεργίας και αναπηρίας, παιδική φροντίδα και δωρεάν εκπαίδευση, καθώς και το δικαίωμα στην «πλήρη ανάπτυξη της προσωπικότητας» και το δικαίωμα της ελεύθερης συμμετοχής στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας ... και της απόλαυσης στις τέχνες".Το 2015, εβδομήντα χρόνια μετά το αρχικό έγγραφό τους, τα Ηνωμένα Έθνη έκαναν ένα τεράστιο βήμα προς την παγκόσμια κυβέρνηση, που μνημονεύθηκε μόνο στο πρώτο οργανωτικό τους έγγραφο. 

 

Εξέδωσαν ένα έγγραφο με τίτλο "Η Μεταμόρφωση του Κόσμου μας: η Ατζέντα για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του 2030" ("Transforming Our World: the 2030 Agenda for Sustainable Development"). 

Το έγγραφο αυτό αριθμεί 91 αριθμημένα τμήματα του προγράμματος του ΟΗΕ για την παγκόσμια κυβέρνηση. Το UDHR αναφέρεται μόνο μία φορά σε ολόκληρο το έγγραφο στο άρθρο 19. 

Σε αντίθεση με το αρχικό "μητρικό έγγραφο" που είχε λιγότερες από 1900 λέξεις, το έγγραφο αυτό έχει 14.883 λέξεις. Τα 91 θέματα ασχολούνται με θέματα που εμπίπτουν στα πέντε κεφάλαια των Ανθρώπων, του Πλανήτη, της Ευημερίας, της Ειρήνης και της Συνεργασίας. Επιπλέον, το έγγραφο παρέχει 17 “Sustainable Development Goals” (στόχους βιώσιμης ανάπτυξης ή SDGs) για τη βελτίωση της ζωής στον πλανήτη. Τι σημαίνει ο όρος "βιώσιμος"; 

Ο πιο συχνά αναφερόμενος ορισμός προέρχεται από την Παγκόσμια Επιτροπή του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη: «η αειφόρος ανάπτυξη είναι μια ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες». 

Οι προηγούμενες ιδέες και τα ιδεώδη των δικαιωμάτων, της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης εντάσσονται στην κάλυψη των "αναγκών" και του ρητού περιβαλλοντισμού που τονίζει την αποτροπή της εξάντλησης των σπάνιων πλανητικών πόρων. Φυσικά, εδώ έχουμε το μαρξιστικό αξίωμα ότι η κοινωνία πρέπει να οργανωθεί γύρω από την ιδέα του "από τον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του", αλλά προσαρμοσμένη με μια αίσθηση σύγχρονης προόδου. 

 Ολόκληρο το "Transforming Our World" έγγραφο εκτυλίσσεται σε ένα ρεύμα ευσεβών πόθων για ένα ουτοπικό μέλλον. Πρόκειται για ένα ουτοπικό όνειρο. Πέντε από τα 17 αντικείμενα αφορούν το περιβάλλον. Υπάρχουν στόχοι για τις πόλεις, για τις γυναίκες, για τους φτωχούς, ακόμη και για τη ζωή κάτω από το νερό. Καμία απολύτως σφαίρα ανθρώπινης δραστηριότητας δεν εξαιρείται από τον έλεγχο από τον ΟΗΕ. 

Η λέξη-κλειδί φυσικά δεν είναι πλέον τα "δικαιώματα" εκτός από μια λοξή αναφορά στο άρθρο 19. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας τους εδώ δεν είδε την λέξη δικαιώματα ούτε μία φορά σε αυτό το έγγραφο, παρόλο που η λέξη αυτή εμφανίστηκε σχεδόν σε κάθε πρόταση του αρχικού εγγράφου του ΟΗΕ. 

 

Οι οραματιστές της παγκόσμιας κυβέρνησης (the “one-worlders”) της δεκαετίας του 1950 και των αρχών της δεκαετίας του 1960 βρίσκονται τώρα στην έδρα του οδηγού του ΟΗΕ και έχουν κάνει τη δική τους κίνηση. 

Η επικάλυψη της μαρξιστικής ρητορικής σχετικά με το "meeting needs" ("ικανοποίηση αναγκών") έχει μεταφερθεί στην κεντρική σκηνή. Ο ΟΗΕ έχει αναθέσει ένα χρονοδιάγραμμα για να προχωρήσει στο σχέδιο της πλανητικής ηγεμονίας του. Αυτός ο προβαλλόμενος «μετασχηματισμός του κόσμου» που υποδηλώνει (χωρίς όμως περαιτέρω λεπτομέρειες) μια νέα παγκόσμια τάξη περιβαλλοντικής ευθύνης και μια σημαντική μείωση της φτώχειας και της πείνας, δεν αναφέρεται ποτέ στην πρακτική διάσταση της τεράστιας χειραγώγησης ανθρώπων από τους κυνικούς ηγέτες και τους αμαθείς γραφειοκράτες που κρατούν τις θέσεις τους μέσω της τρομοκρατίας και της δωροδοκίας. 

Ποτέ δεν αναφέρονται στην ανικανότητα και τη διαφθορά, τους δίδυμους αδελφούς της οικογένειας της δωροδοκίας και της μίζας. Το έγγραφο απεικονίζει έναν ειλικρινή κόσμο όπου όλοι όσοι βρίσκονται στην εξουσία θέλουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα παρά τα καθημερινά παραδείγματα εγωισμού, διαφθοράς, δολοφονικών προθέσεων, διαβολικών χειρισμών, κλοπών, προσωπικής ανηθικότητας, μίσους και απόλυτης διαφθοράς πολλών κυβερνητικών ηγετών σε κάθε χώρα στον κόσμο και στις κεφαλές των επιχειρήσεων. 

Δεν είναι η ίδια η ατζέντα για την αειφόρο ανάπτυξη μια από αυτές τις διαβολικές χειραγωγήσεις; Το ιδανικό της βιωσιμότητας δεν συνδέεται με την χριστιανική κοσμοθεωρία. Αντίθετα, η ατομική ελευθερία βυθίζεται σε μια επιστημονικά καθορισμένη κολεκτιβιστική νοοτροπία που οι τελικές αποφάσεις βρίσκονται στα χέρια των διαβολικών και γνωστών σε όλους μας Big Brothers. 

Η σημασία του κάθε ατόμου υποβαθμίζεται. Προωθείται από έναν ΟΗΕ που δεν είναι πλέον φιλο-δυτικός, ένα πολύ μεγαλύτερο σώμα από ό, τι υπήρχε το 1945. Θα το δεχτούμε ή μήπως είναι καιρός περισσότερο από ποτέ να αρχίσουμε να επανεξετάζουμε τη συμμετοχή μας σε αυτό το μη βιώσιμο σώμα; 

Jeffrey Ludwig

American Thinker