breaking the law

Χόρευα, ούρλιαζα, στροβιλιζόμουν σα μανιακός. Φώτα, αστροπελέκια με χρώματα εκστατικά, αχλή ονειροφαντασιάς. Εκτοξευόμουν στο άπειρο κι αποκεί στο απειροελάχιστο, μες σε δυο όγδοα του ρυθμού. Μεταλλικές κλαγγές, κιθαριστικά σόλα που διασταυρώνονταν σαν μαγικά σπαθιά των ξωτικών. Οι θεοί του μέταλ ιερουργούσαν στη σκηνή. Λιωμένο ατσάλι έπεφτε βροχή και μ’ έλουζε από ψηλά, σα να κολυμπούσα σε μια αστραφτερή θάλασσα από γκρίζο μέταλλο, breaking the law, breaking the law.
Η μουσική έπαψε για λίγο, μέχρι το επόμενο τραγούδι. Στάθηκα λαχανιασμένος σαν κυνηγόσκυλο, ακούμπησα τα χέρια στα γόνατα, πάσκισα να βρω την ανάσα μου, που το ’χε σκάσει κι έτρεχε ολόγυρα σαν καταπιεσμένος μπόμπιρας. Ούτε που θυμόμουνα πώς βρέθηκα εδώ…