Έλληνες χωρίς Ελλάδα;

Οι Έλληνες θέλουν να ζήσουν σε μία Ελλάδα που δεν υπάρχει

Αντινομική είναι

η ίδια η πραγματικότητα.

Μιχ. Μοδινός, Τελευταία έξοδος Στυμφαλία


Η πραγματικότητα βιώνεται με τον φόβο των φαντασμάτων τα οποία είχαμε κρύψει – μαζί με σκελετούς ενοχών – στο ντουλάπι, αλλά κάποια νύχτα με πανσέληνο το έσκασαν και τώρα θέλουν να μας εκδικηθούν.

Κάποιοι πρότειναν να συνεννοηθούμε με τα φαντάσματα: «έτσι γίνεται στις ώριμες δημοκρατίες, δεν δαιμονοποιούμε τις αντι-θέσεις».

Άλλοι το αντέκρουσαν ισχυριζόμενοι ότι είναι ευρωπαίοι – ρεαλιστές και δεν αποδέχονται ότι υπάρχουν φαντάσματα (λησμονώντας το «στοιχειό» του νέο-ναζισμού που «υπερίπταται» του κράτους δικαίου).

Οι περισσότεροι έχουν «παγώσει» από τον τρόμο, δεν μπορούν να ψελλίσουν ούτε μία λέξη και μένουν ακίνητοι περιμένοντας κάποιος άλλος να εξορκίσει το Κακό.

Μερικοί κάνουν πως δεν φοβούνται αλλά στην πράξη αναχαιτίζουν προς στιγμήν τους φόβους τους προτάσσοντας τρύπια ιδεολογήματα (του τύπου: «Ο Θεός είναι Έλληνας»).

Δυστυχείς και μόνοι αναζητούμε λύτρωση στο στραβισμό της Ιστορίας και της Μοίρας ή και στην αμέλεια του Θεού με την απορία γιατί και οι τρεις αρνούνται να κάνουν ένα θαύμα για να σωθεί ο περιούσιος λαός.

Ο μύθος της εθνικής ελευθερίας βούλησης κατέρρευσε, οι σύγχρονοι ήρωες αποδείχθηκαν «μικροί» και το Τέλος Εποχής δεν χορεύεται ως ζορμπάδικο συρτάκι, αλλά ως θλιμμένο τανγκό όπου και οι δύο χορευτές θυμίζουν το Σημιτικό μοιρολόι: «Η μισή Ελλάδα (εξακολουθεί να) μισεί την άλλη μισή».

Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του Grexit, ότι δηλαδή οι Έλληνες θέλουν να ζήσουν σε μίαν Ελλάδα που δεν υπάρχει (και ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει έτσι πώς κυβερνάνε και κυβερνιόμαστε).
Του Γιάννη Πανούση
thetoc.gr