T.I.N.A. There Is No Alternative, μόνο τέσσερις κινήσεις και ΔΡΑΧΜΗ!
«Ρε είσαι με τα καλά σου που θες δραχμή; Θα μας αγοράσουν οι ξένοι bir
para!» ήταν η απάντηση κάποιου φίλου απέναντί μου γύρω στα τέλη του 2011
στους πρώτες τότε μήνες ζωής της Freepen.gr σε ένα κείμενό μου υπέρ της
δραχμής.
Για να δούμε...
Οι τράπεζες που είχαν ένα τεράστιο ενεργητικό, πουλήθηκαν ή μάλλον χαρίστηκαν. Ξέρετε πόσοι είχαν κάποιες μετοχές και τις έκαναν ταπετσαρίες;
Τα σπίτια έχασαν 50% της εμπορικής τους αξίας αλλά και πάλι κανείς δεν τα ακουμπά. Και ένας Θεός ξέρει τι έχει να γίνει με τους πλειστηριασμούς, τα δάνεια και τα funds.
Λεφτά στα χέρια μας πια δεν κρατάμε. Είτε δεν έχουμε εργασία είτε τα ρουφά όλα αυτή η κρεατομηχανή συντήρησης των κομματικών πελατών είτε λέγονται διορισμένοι από φίλους στο δημόσιο, είτε 40ρηδες συνταξιούχοι.
Να μιλήσουμε για την Υγεία όπου πας στο νοσοκομείο με τα υλικά; Την Παιδεία με τα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα; Την Εθνική Αμυνα όπου οι τούρκοι εξοπλίζονται διαρκώς;
Μέχρι και τα χρήματα του λαού τελούν υπό ιδιότυπο καθεστώς κατάσχεσης στις τράπεζες. Δε σας προξενεί εντύπωση ή καλύτερα ΥΠΟΨΙΕΣ ότι 6 μήνες μετά ακόμη το όριο αναλήψεων είναι στα € 420,00;
Εδώ που φθάσαμε πρέπει πλέον να πάρουμε τις αναγκαίες επώδυνες αποφάσεις. Εκτός φυσικά αν επιθυμούμε να μείνουμε μια ζωή φυλακισμένοι. Έστω κι έτσι όμως θα δανειστώ μια φράση του πολύ καλού οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου σε άρθρο του από το πάντα εξαιρετικό και φιλικό analyst.gr:
«το ευρώ δεν είναι νόμισμά μας. Δε μας ανήκει. Ιδιοκτήτης είναι η ΕΚΤ κι όπως αποδείχθηκε, ότι ώρα θέλει μας κόβει την παροχή»
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια που όμως δε μας απασχολεί.
Η μόνη μέριμνα της κυβέρνησης είναι να χαρατσώνει για να συντηρεί το δημόσιο και να προχωρά σε οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις φέρνοντας ίσα κι όμοια ανθρώπους με 40 χρόνια στη δουλειά με καλοπερασάκηδες των 15-20 ετών, τους καφέδες των οποίων θα πληρώνουμε με φόρο σε κάθε συναλλαγή.
Λοιπόν τα πράγματα είναι πολύ απλά. Με αυτή τη νοοτροπία καταστραφήκαμε και αυτό το νόμισμα δεν είναι δικό μας.
Άρα:
1. Επιστροφή στη Δραχμή και πλήρης λογιστικός έλεγχος του χρέους. Δε θα πληρώσουμε εμείς τις Ολυμπιαδές κανενός ούτε τα € 28 δις του κ. Καραμανλή για να τα δώσει το 2008 στις τράπεζες.
2. Παύση αύριο όλων των πρόωρων συντάξεων σε 40ρες και 50ρηδες μέχρι να κλείσουν τα 62 και επιστροφή στη δουλειά καθώς και των άγαμων θυγατέρων. Ας παντρευόντουσαν (όσες δεν έχουν πρακτικά άνδρα και παιδιά). Χώρια ότι οι ρουσφετολογικές πρόωρες συντάξεις συνιστούν ρατσισμό διότι άλλοι δουλεύουν κι άλλοι συνομηλικοί τους κάθονται.
3. Διάλυση του δημοσίου τομέα και δημιουργία ενός νεώτερου, μικρότερου κι αποτελεσματικότερου.
4. Να ξεχάσουμε τις εξυπνάδες του κάθε τηλεμαϊντανού αναπληρωτή υπουργού οικονομικών με τα περιουσιολόγια (και ότι κρύβουν) και θέσπιση ενός σταθερού, χαμηλού κι αναπτυξιακά επιθετικού φορολογικού συστήματος που θα προωθεί την παραγωγή και το κράτος θα λαμβάνει το απαραίτητο μέρισμά του για τις αναγκαίες δαπάνες, όχι να δημεύει τον κόπο των ανθρώπων.
Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους σημερινούς 300 της Βουλής. Ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, να μην εξαρτώμαστε από τα κέφια κανενός και να ξεφύγουμε από αυτό το σπιράλ του θανάτου, There Is No Alternative, μόνο τέσσερις κινήσεις και ΔΡΑΧΜΗ για να υπάρξει στο μέλλον κάποια ελπίδα.
Του Στρατή Μαζίδη
Για να δούμε...
Οι τράπεζες που είχαν ένα τεράστιο ενεργητικό, πουλήθηκαν ή μάλλον χαρίστηκαν. Ξέρετε πόσοι είχαν κάποιες μετοχές και τις έκαναν ταπετσαρίες;
Τα σπίτια έχασαν 50% της εμπορικής τους αξίας αλλά και πάλι κανείς δεν τα ακουμπά. Και ένας Θεός ξέρει τι έχει να γίνει με τους πλειστηριασμούς, τα δάνεια και τα funds.
Λεφτά στα χέρια μας πια δεν κρατάμε. Είτε δεν έχουμε εργασία είτε τα ρουφά όλα αυτή η κρεατομηχανή συντήρησης των κομματικών πελατών είτε λέγονται διορισμένοι από φίλους στο δημόσιο, είτε 40ρηδες συνταξιούχοι.
Να μιλήσουμε για την Υγεία όπου πας στο νοσοκομείο με τα υλικά; Την Παιδεία με τα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα; Την Εθνική Αμυνα όπου οι τούρκοι εξοπλίζονται διαρκώς;
Μέχρι και τα χρήματα του λαού τελούν υπό ιδιότυπο καθεστώς κατάσχεσης στις τράπεζες. Δε σας προξενεί εντύπωση ή καλύτερα ΥΠΟΨΙΕΣ ότι 6 μήνες μετά ακόμη το όριο αναλήψεων είναι στα € 420,00;
Εδώ που φθάσαμε πρέπει πλέον να πάρουμε τις αναγκαίες επώδυνες αποφάσεις. Εκτός φυσικά αν επιθυμούμε να μείνουμε μια ζωή φυλακισμένοι. Έστω κι έτσι όμως θα δανειστώ μια φράση του πολύ καλού οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου σε άρθρο του από το πάντα εξαιρετικό και φιλικό analyst.gr:
«το ευρώ δεν είναι νόμισμά μας. Δε μας ανήκει. Ιδιοκτήτης είναι η ΕΚΤ κι όπως αποδείχθηκε, ότι ώρα θέλει μας κόβει την παροχή»
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια που όμως δε μας απασχολεί.
Η μόνη μέριμνα της κυβέρνησης είναι να χαρατσώνει για να συντηρεί το δημόσιο και να προχωρά σε οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις φέρνοντας ίσα κι όμοια ανθρώπους με 40 χρόνια στη δουλειά με καλοπερασάκηδες των 15-20 ετών, τους καφέδες των οποίων θα πληρώνουμε με φόρο σε κάθε συναλλαγή.
Λοιπόν τα πράγματα είναι πολύ απλά. Με αυτή τη νοοτροπία καταστραφήκαμε και αυτό το νόμισμα δεν είναι δικό μας.
Άρα:
1. Επιστροφή στη Δραχμή και πλήρης λογιστικός έλεγχος του χρέους. Δε θα πληρώσουμε εμείς τις Ολυμπιαδές κανενός ούτε τα € 28 δις του κ. Καραμανλή για να τα δώσει το 2008 στις τράπεζες.
2. Παύση αύριο όλων των πρόωρων συντάξεων σε 40ρες και 50ρηδες μέχρι να κλείσουν τα 62 και επιστροφή στη δουλειά καθώς και των άγαμων θυγατέρων. Ας παντρευόντουσαν (όσες δεν έχουν πρακτικά άνδρα και παιδιά). Χώρια ότι οι ρουσφετολογικές πρόωρες συντάξεις συνιστούν ρατσισμό διότι άλλοι δουλεύουν κι άλλοι συνομηλικοί τους κάθονται.
3. Διάλυση του δημοσίου τομέα και δημιουργία ενός νεώτερου, μικρότερου κι αποτελεσματικότερου.
4. Να ξεχάσουμε τις εξυπνάδες του κάθε τηλεμαϊντανού αναπληρωτή υπουργού οικονομικών με τα περιουσιολόγια (και ότι κρύβουν) και θέσπιση ενός σταθερού, χαμηλού κι αναπτυξιακά επιθετικού φορολογικού συστήματος που θα προωθεί την παραγωγή και το κράτος θα λαμβάνει το απαραίτητο μέρισμά του για τις αναγκαίες δαπάνες, όχι να δημεύει τον κόπο των ανθρώπων.
Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους σημερινούς 300 της Βουλής. Ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, να μην εξαρτώμαστε από τα κέφια κανενός και να ξεφύγουμε από αυτό το σπιράλ του θανάτου, There Is No Alternative, μόνο τέσσερις κινήσεις και ΔΡΑΧΜΗ για να υπάρξει στο μέλλον κάποια ελπίδα.
Του Στρατή Μαζίδη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου