ΤΟΤΕ ΠΟΥ ......
Του έταξαν βιλαέτια και μπαξίσια!
Οι πασάδες κι οι βοεβόδες του έταξαν αξιώματα και πλούτη, βγαλμένα από το αίμα και το δάκρυ του σκλαβωμένου λαού!
Του έδιναν την ευκαιρία να ζήσει καθισμένος σε μετάξια,στο σβέρκο του πονεμένου ραγιά!
Κι αυτός...
Κολλημένος με τη... λόξα του πατριωτισμού, της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου, τους απάντησε:
Κάπως έτσι έκαναν τις διαπραγματεύσεις... κάποιοι... κάποτε... που, με το αίμα τους, μου χάρισαν το δικαίωμα να μπορώ σήμερα να μιλώ και να γράφω ελληνικά!
Έδωσαν το αίμα τους, την ίδια τη ζωή τους, παρά το γεγονός ότι έβλεπαν μακριά και γνώριζαν πώς όσους νενέκους κι αν ξεπαστρέψουν, θα γεννιούνται πάντα νενέκοι που θα κατοικούν σε μέγαρα και θα πουλάνε τη θυσία τους μέσα από... ‘’Ταμεία Αξιοποίησης’’!
Δε φορούσαν παντελόνια...
Φορούσαν... φούστες πολύφυλλες και πολύπτυχες, που τις έλεγαν φουστανέλες!
Αλλά κάτω από τις φουστανέλες έκρυβαν αρχίδια!
Όχι στραγάλια, σε παντελόνια!
Δεν ακολούθησαν... ‘’πολιτική κατευνασμού’’ της οργής του Σουλτάνου, αλλά τα έβαλαν -στα ίσια- με τη Μεγάλη Πύλη!
Δε φοβήθηκαν να εναντιωθούν στην ΕΕ της εποχής τους, την Ιερά συμμαχία! Ούτε κιότεψαν να βγουν από... το γρόσι για να μην τους την πέσουν... οι Τούρκοι!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου