ΤΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΣΑΚΟΥΛΟ

Το καρβουνοσάκουλο είναι ο άνθρωπος που δεν αφήνει πίσω του τίποτα. Παίρνει τα πάντα μαζί του. Καμιά φορά και τα σκουπίδια του. Όχι από ευαισθησία αλλά γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμος να τα αποχωριστεί.

Η μεγαλύτερη εκδίκησή του είναι να πάρει πίσω ότι σου έχει δώσει. Μου έτυχε κάποια φορά κάποιος να έρθει και να μου ζητήσει πίσω ένα εργαλείο που μου είχε αφήσει σε μια στιγμή μεγαθυμίας. Όταν ένοιωσε ότι απομακρύνθηκα από κοντά του, όταν θεώρησε ότι δεν ανήκω στην σφαίρα επιρροής του, εμφανίστηκε αναπάντεχα και μου ζήτησε με σκαιό ύφος το εργαλείο. Ήταν ένα δισκοπρίονο χειρός αν θυμάμαι καλά.

Του είπα να περιμένει και σε τρία λεπτά του είχα φέρει το δισκοπρίονο. Κούνησε το κεφάλι του και έφυγε μουρμουρίζοντας κάτι σαν αντίο. Οι ρόδες από το αυτοκίνητό του σπινάρισαν και χάθηκε στο βάθος του δρόμου. Δεν τον ξανασυνάντησα από τότε. Φροντίζει αυτός γι’ αυτό. Χάθηκε στο βάθος της ψυχής του.

Με τον άνθρωπο αυτό είχαμε μοιραστεί όμορφες στιγμές. Ευχάριστες και ενδιαφέρουσες.Σκέφτηκα ότι αν μου ζητήσει να τις επιστρέψω δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ. Εκ των πραγμάτων. Δεν τις έχω κάπου ‘’αποθηκευμένες’’, σε κάποιο ράφι σαν το δισκοπρίονο, δίπλα στις πρόκες και τα κατσαβίδια. Φαντάζομαι πόσο δύσκολη που θα είναι αυτή η κατάσταση αν έρθει να μου ζητήσει όλες αυτές τις στιγμές. Πολύ δύσκολη μα την αλήθεια. Για εκείνον δηλαδή. Ίσως να το έχει καταλάβει και γι’ αυτό δεν θέλει να με συναντήσει. Αν βρει τον τρόπο νομίζω θα εμφανιστεί. Ίδωμεν. Η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Παναγιώτης Οικονομίδης

http://sioualtec.blogspot.com