Χρήμα

3 πράγματα που θα θέλαμε να του κάνουμε αν το είχαμε

 

Μετά από την είσοδο σε αυτόν τον κόσμο, τα ανέμελα χρόνια του σχολείου και τα πρώτα φοιτητικά, τα ροζ παραμύθια και τον ήσυχο ύπνο το βράδυ, οι τετριμμένες ατάκες με θεό το χρήμα ήχησαν στα αφτιά μας: "Και τι θα τρως; Αγάπη;", η πιο κλασική από τις απαίσιες εκφράσεις που ακούσαμε όλοι κάποια στιγμή, από τους "έμπειρους" της ζωής, στην προσπάθειά τους να μας διδάξουν πως το χρήμα είναι απαραίτητο αγαθό.

Ανάθεμά την την ατάκα και όλες αυτές που ναι μεν ανταποκρίνονται σε έναν βαθμό στην πραγματικότητα, γιατί κακά τα ψέματα με αγάπη μπορείς να τραφείς συναισθηματικά αλλά δεν μπορείς να τραφείς σωματικά, ωστόσο, να που υπάρχουμε κι εμείς οι ρομαντικοί, οι αισιόδοξοι, που χωρίς να είμαστε αφελείς, συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, να βάζουμε φαντασία και να υποστηρίζουμε πως ό,τι και να γίνει, με δυο κοχύλια στο στήθος και ένα τσόλι για φούστα θα τη βρούμε την άκρη.
Εξάλλου, ποτέ δεν συνηθίσαμε στα πολλά, για να μας λείψουν κιόλας. Οι προσπάθειες, λοιπόν, να δούμε όλοι το χρήμα σαν ηγέτη δεν καρποφόρησαν, αλλά τουναντίον έπεσαν στο κενό, και μας δημιούργησαν άλλες ανάγκες για τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα που βάλθηκαν να μας ορίζουν τις ζωές. Ποιες είναι αυτές;

Να τα πετάξουμε

Μπροστά στη συνεχόμενη ανασφάλεια και την κακή ψυχολογική κατάσταση των φίλων μας, των συγγενών μας, των αγνώστων, των συνεπιβατών μας στο μετρό και στο τρένο που μονολογούν και βρίζουν, κάνουν προσθέσεις και αφαιρέσεις, μιλούν στο τηλέφωνο και λένε στον συνομιλητή τους που οδεύει προς το σούπερ μάρκετ "απ' το φθηνό να πάρεις", ειλικρινά, μπροστά σε όλα αυτά τα ερεθίσματα, μια είναι η ανάγκη που μας δημιουργείται. Να τα πετάξουμε, κι ας μας πούνε και ανόητους.

Να τα κάψουμε

Υπάρχει και αυτή η λύση για τους πιο θυμωμένους και σκληροπυρηνικούς που ποθούν να κάψουν αυτή την δύναμη που είθισται να λέγεται "του ισχυρού". Για όλους τους ανωτέρω λόγους, αλλά και για το εξής λογικό και παράλληλα παρορμητικό ερώτημα: "Αφού με στενοχωρεί γιατί το κρατάω στη ζωή μου;", αν τα είχαμε θα θέλαμε κάποια στιγμή να τα κάψουμε. Και ας πέσουν πάνω μας οικονομολόγοι να μας πουν πως "δεν ξέρεις τι σου γίνεται".

Να τα μοιράσουμε

...σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη και τους βλέπουμε να υποφέρουν ανάμεσά μας, περνώντας τα βράδια σε κάποιο παγκάκι με ένα σακίδιο στον ώμο που ένας Θεός ξέρει τι έχει μέσα. Σε αυτούς που με σκυμμένο κεφάλι και σπασμένα φτερά συνεχίζουν να επιβιώνουν έχοντας μάλλον ως ελπίδα κάτι άλλο, που σίγουρα δεν λέγεται χρήμα.
Ειλικρινά υπάρχουν κάποιες στιγμές που το μόνο που επιθυμούμε είναι να τα εξαφανίσουμε. Απλά. Και ας χτιστούν οι κοινωνίες πάλι από την αρχή με απομυθοποιημένα συναλλάγματα και όλα τα συναφή. Γιατί η μέθοδος "Και τι θα τρως; Αγάπη;", σε μια προσπάθειά ανάδειξης της αναγκαιότητας του χρήματος απέτυχε παταγωδώς, και έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα.

 http://www.pathfinder.gr/