Τραπέζι για έναν.

Είναι θλιβερό να τρώει κανείς μόνος του;

 Ένας φωτογράφος προσπαθεί να σπάσει τα στερεότυπα που θεωρούν θλιβερή εικόνα τη θέα ενός ανθρώπου που γευματίζει μόνος του σε κάποιο εστιατόριο.

Ο ήχος από τα μαχαιροπίρουνα, τα πιάτα που ακουμπούν στο τραπέζι, οι μυρωδιές από τα φαγητά, ο ήχος από τα αναψυκτικά που ανοίγουν, μας ενημερώνουν ότι το φαγητό είναι έτοιμο να σερβιριστεί και ότι ήρθε η ώρα να λάβουμε θέσεις. Το φαγητό εκτός από ανάγκη, εμπεριέχει μέσα του μία ολόκληρη φιλοσοφία για την οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία, έχουν παρουσιαστεί εκατοντάδες εκπομπές και έχουν εμπνεύσει δημιουργικούς ανθρώπους να υλοποιήσουν δημιουργικές ενέργειες.
Θυμηθείτε εδώ την περίπτωση της 23χρονης γραφίστριας Lauren Hom η οποία εμπνεύστηκε ένα πανέξυπνο τρόπο προκειμένου να αποφύγει να πληρώνει ακριβά στα εστιατόρια της Νέας Υόρκης και κατάφερε μέσα από τη δουλειά της να γίνει γνωστή και να τραβήξει τα βλέμματα πάνω της.
Την ίδια στιγμή παρακολουθήσαμε την προσπάθεια της Marina Van Goor από την Ολλανδία να σπάσει τις στερεοτυπικές αντιλήψεις σχετικά με τη μοναχική απόλαυση του φαγητού σε δημόσιους χώρους με τη δημιουργία του πρώτου εστιατορίου αποκλειστικά για μοναχικούς θαμώνες. Το Eenmaal πηγαίνει κόντρα στις μέχρι πρότινος πρακτικές των εστιατορίων με το να έχει τραπέζια μόνο για έναν. Στο εστιατόριο δεν επιτρέπονται ζευγάρια, δεν επιτρέπονται μεγάλες παρέες, δεν επιτρέπονται οικογένειες ενώ απαγορεύεται η χρήση κινητών τηλεφώνων.

Στην ίδια λογική και με τον ίδιο σκοπό, την αποτίναξη από την πεποίθηση ότι η θέα ενός ανθρώπου να γευματίζει μόνος του είναι μία θλιβερή εικόνα, ο φωτογράφος Jerry Hsu παρουσιάζει στο Tumblr ένα ενδιαφέρον φωτογραφικό πρότζεκτ με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους την ώρα του φαγητού τους. Το πρότζεκτ του φέρει τον τίτλο: Τραπέζι για έναν.
Από τις φωτογραφίες του απουσιάζουν οι μεγάλες παρέες, η φασαρία και τα γεμάτα φαγητά τραπέζια, υπάρχουν όμως μοναχικοί άνθρωποι που επιλέγουν να περάσουν αυτή τη στιγμή, συντροφιά με τον εαυτό τους και τη μοναξιά τους. Σε συνέντευξή του στο Time, ο Jerry αναφέρει: «Συνήθως τρώω μόνος μου. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται ποιες μπορεί να είναι σκέψεις και οι ζωές αυτών των ανθρώπων».

Μέσα από το φωτογραφικό του πρότζεκτ και τη μελέτη της μοναξιάς σε έναν κόσμο που προωθεί τη συντροφικότητα, ο καλλιτέχνης προσπαθεί να καλλιεργήσει την πεποίθηση ότι η μοναξιά στους δημόσιους χώρους δεν αποτελεί ένα θλιβερό θέαμα.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείτε να καθίσετε μόνοι σας σε εστιατόριο, μη διστάσετε. Προσπαθήστε να απαλλαγείτε από την αμηχανία σας, πετάξτε μακριά την ασφάλεια του κινητού τηλεφώνου και χαρίστε στον εαυτό σας κάποια λεπτά απόλαυσης μόνο με το γεύμα σας. Η απελευθέρωση που θα νιώσετε θα σας αποζημιώσει προσφέροντάς σας το καλύτερο γεύμα της ζωής σας. 

 http://www.pathfinder.gr