Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΑΡ
Διαβάζει, Μάρτη μήνα, ο Γιάννης τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και ζαλίζεται. Βαθιά αναστενάζει. Σκάνδαλα και άγριοι καβγάδες, στα γήπεδα η Ελλάδα αγκομαχάει. Μα τι τον νοιάζουν αυτόν τα πράγματα αυτά; Σκέφτεται πώς τη μέρα, την εβδομάδα, τον μήνα του θα βγάλει. Είναι αυτό που επισήμως λένε «μερικώς απασχολημένος».
Που σημαίνει σε απλά ελληνικά γύρω στα δυο κατοστάρικα τον μήνα. Αντε αν κάνει και κάνα ιδιαίτερο να βγάλει με το ζόρι δυο κατοστάρικα ακόμα. Συνεπώς τα εκατομμύρια που «ξεστομίζονται» και φιγουράρουν στα δημοσιεύματα του φαίνονται το ίδιο απίστευτα όσο και η εξωγήινη ζωή.
Λυπήθηκε πολύ για τον θάνατο του Χόκινγκ, διότι ήθελε κάποτε να τον συναντήσει. Πίστευε πολύ αυτό που πίστευε εκείνος. Πως αποκλείεται να είμαστε μόνοι σ’ αυτό το σύμπαν. Βλέπετε, ο Γιάννης έβγαλε ολόκληρο Φυσικό, με μεταπτυχιακό στην αστροφυσική - να μην ονειρεύεται τα άστρα;
Ωστόσο τώρα, δίπλα στο περίπτερο το «φορτωμένο» με εκατομμύρια ευρώ, σηκώνει το κεφάλι του προς τον ουρανό και τα άστρα τού φαίνονται θαμπά, δίχως λάμψη. Η ζωή, η πραγματικότητα εδώ στη Γη, έχει βάλει παραμορφωτικούς φακούς στα όνειρά του.
Τα κάνει να φαίνονται μακρινά και ανέφικτα. Εμοιαζε αστεία η επιθυμία του, αυτό που χρόνια ήθελε και δεν έκανε, να συναντήσει τον διάσημο αστροφυσικό που μόλις πέθανε. «Το επείγον είναι να βρεις μεροκάματο», «βρες μια δουλειά ό,τι να 'ναι, βρε παιδί μου», «κάτι προσωρινό να τη βγάλεις τώρα», του λέγανε οι φίλοι και οι συγγενείς. Και βρήκε ο Γιάννης ο αστροφυσικός δουλειά στο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, part time.
Στην πραγματικότητα μόνο μερικώς απασχολημένος δεν είναι αφού όλο και κάποια έξτρα δουλειά θα του φορτώσουν. Τι να κάνει κι εκείνος, σιωπά. «Σημασία έχει το ότι έχεις μια δουλειά!».
Μα να που ο Γιάννης μέσα στο έαρ ξαναθυμάται το όνειρό του με αφορμή τον θάνατο του Χόκινγκ. Κάτι μεγάλο αισθάνεται πως υπάρχει εκεί έξω στο αχανές σύμπαν. Κάτι που από παιδί τον έκανε να ξαπλώνει στην άμμο, δίπλα στη θάλασσα, και να κοιτάζει τον έναστρο ουρανό.
Χαμογελάει και επιστρέφει σπίτι έτοιμος να ξαναψάξει φοιτητικά βιβλία και κείνο το παμπάλαιο τηλεσκόπιό του. Αλλωστε τα όνειρα δεν μπορεί κανείς να τα εγκαταλείψει οριστικά, έτσι δεν είναι;
Βγάλε ψυχή μου τραγούδι, να πολεμήσω την Ανοιξη. Ξένος είμαι στο σπίτι μου, ξένος στους δρόμους, με λένε Γιάννη δεν έχω τίποτα δικό μου
Ν. Καρούζος, «Ο Γιάννης μέσα στο έαρ»
Πηγή: efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου