ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑΖΩ.
Ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου η απτάλικη φωνή του:
Όλα τα παλιά αγοράζω, πλυντήρια, ψυγεία, σβάρνες και τραχτέρια.
Απ’ όσους πήγαιναν τότε και έρχονταν, μόνο αυτός έμελε να μείνει μέχρι σήμερα ακόμη, για να αραχνιάζει το μυαλό μου με τις παλιατζούρες, τα σκουριασμένα σίδερα και το χρυσό του δόντι.
Έτσι όπως χασκογελούσε φορτώνοντας το δεύτερο ποδήλατό μου, μαζί με όλες τις βόλτες στα γειτονικά χωριά, τις σούζες στη φρεσκοστρωμένη άσφαλτο και τις πιο ξεγυρισμένες τούμπες μου.
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει, αλλά βρίσκω πού και πού τον εαυτό μου να μυρίζω την άκαυτη βενζίνα από το σαράβαλό του και να εναποθέτω σε ένα τρίτο ποδήλατο όλες τις αγύριστες τσάρκες της ζωής μου.
Είναι δε φορές που καθισμένος μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο του δωματίου ακούω τη φωνή μου να αντηχεί στον άδειο δρόμο:
Όλα τα παλιά αγοράζω, πλυντήρια, ψυγεία, σβάρνες και τραχτέρια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου