Από που να πιάσεις και που να τ’ αφήσεις!

Ο εμφύλιος χαμηλής εντάσεως ανάμεσα στον Ιδιωτικό και στον Δημόσιο Φορέα καλά κρατεί. Με τη διαφορά πως ο σφαγιασμένος Ιδιωτικός έχει εισέλθει σε τροχιά «Το καρδιογράφημα του Νεκρού». Δεν δύναται όχι να διαπραγματευτεί αλλά ούτε καν να θυμώσει. Η εξαθλίωσή του είναι τέτοιας εμβέλειας που θα ψάξει το ξεροκόμματο, διότι κανείς δεν προτίθεται να τον βοηθήσει. Πόσο έντιμος είναι εν προκειμένω ο υπάλληλος ή ο συνταξιούχος που τυγχάνει συμβάσεως αορίστου χρόνου με προνόμια απέναντι στις άλλες πληθυσμιακές μερίδες. Και σίγουρα δεν πρέπει να καταβαραθρωθούν όλοι οι Κλάδοι. Αλλά αν δεν φτάσει ένα έθνος-Χώρα-Πληθυσμός στον πάτο πως θα βρει τα ερείσματα να επαναστατήσει για να ανέλθει στην επιφάνεια;;; Με τους μισούς φτωχοποιημένους και τους άλλους μισούς βολεμένους το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η μεταλλαγή της εντάσεως από χαμηλή σε αρκετά υψηλή. Οι μεν φθονούν τους δε και οι δε τρέμουν την οργή των μεν…
Ένας λαός, του οποίου τα μέλη ψάχνουν έκαστος να αποποιηθεί των ευθυνών του. Και μερίδιο έχουμε όλοι, κατά το μερίδιο που αναλογεί στον καθέναν μας, πλην των νέων, τους οποίους εγκληματούμε με το να προσπαθούμε να τους εντάξουμε στη λογική, η οποία υπήρξε αναμφισβήτητα και καθολικά ανεπαρκής και καταστροφική.
Ένας λαός μπροστά στους δέκτες τολμηρός αλλά επί της ουσίας γονυπετής και ραγιάς. Ο συμβιβασμός ξεκινά πρωτίστως στην προσωπική μας πορεία.
Αρθρογράφοι, οι οποίοι δεν εστιάζουν στην αλήθεια των γεγονότων αντικειμενικά αλλά δημαγωγούν δια μέσω αψίκορων κειμένων, τα οποία προφανώς και ελκύουν τον αναγνώστη, αφού του επιτρέπουν να εθελοτυφλεί
Μάθαμε να γλείφουμε ο ένας τον άλλον νομίζοντας πως είμαστε αντικειμενικοί και έχουμε πράξει το σωστό. Σε σύστημα σαθρό δεν έχει ξεφύγει ουδένας απ’ την πρακτική του ανέντιμου. Κι ενώ είμαστε ισόμοιροι κληρονόμοι στα πλούτη της Χώρας μας, ας δούμε και το μερίδιο ευθύνης μας.
Εφόσον παλεύαμε μόνος του έκαστος να φτιάξει το σπίτι του, δεν είμαστε Κομμουνιστές, διότι ο κομμουνισμός σαν ιδεολογία πρεσβεύει την παραχώρηση βασικών αγαθών διαβίωσης στους πολίτες.
Εφόσον δεν παλέψαμε για να έχουμε όλοι πρόσβαση στα βασικά αγαθά αξιοπρεπούς διαβίωσης, αποδεχτήκαμε τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό.
Η Δύση αιμορραγεί για τα αμαρτήματα που έχει διαπράξει και δόκιμο να παραπέμψω σ’ ένα εξαιρετικό άρθρο του κυρίου Ελληνιάδη για τις πρακτικές γενοκτονιών Ευρωπαίοι εναντίον Ινδιάνων: 500 χρόνια – Γενοκτονία και Αντίσταση
Δεν αρκεί ο Δυτικός να «νοιάζεται» για τα ζωάκια που υποφέρουν στους δρόμους τη στιγμή που έχει εντάξει καθημερινά το κρέας στη διατροφή του. Το σκυλάκι δηλαδή υποφέρει αλλά οι κότες ή τα βοοειδή που υπόκεινται «στρατοπεδικοποίηση» εξημέρωσης και εκτροφής για να φτάσουν στο πιάτο μας τους αξίζει κάτι ανάλογο;;;
«Έλα στον κήπο μου» λοιπόν. Δεν έχει όμορφα ρόδα, μήτε δέντρα ψηλά∙ Ευαισθησίες δεν υπάρχουν, μήτε δάκρυα∙ Θυμός πολύς και μίσος, Για της Δικαιοσύνης την ιδέα∙ Π’ αλώθηκε απ’ των θεσμών τον εκχυδαϊσμό.
Ο γυαλός λυτρώθηκε απ’ το ΑΜΚΑ, Οι ουρανοί συνέπραξαν με το ΑΦΜ∙
Κι ο Ήλιος αποφάσισε την έκδοση διαβατηρίου, Εις ένδειξη της Ελευθερίας του να ταξιδεύει!
Κι όλοι εμείς οι «Άχρηστοι» συντηρούμε τον εμφύλιο, Εις ένδειξη της «χρησιμότητάς μας»!

 Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
 http://sioualtec.blogspot.gr